ବାଇ

ବାଇ ଚଢେଇର 

ସଯତ୍ନେ ... 

ବାଛି ଆଣି ଗୁନ୍ଥା 

ସବୁ ସରୁ ସରୁ କୁଟା, ଛଣ 

ପତ୍ର, ଶିରା ରେ ଯୋଚା ବସା ,

ଦୋହଲି ଦୋହଲି ରହେ । 

ପବନର ଜୋର୍ କାଇଁ ? ତାକୁ ହରେଇ ଦେବାକୁ ! 

ଏତେ ସ୍ନେହ ସେଠି ପେନ୍ଥା ପେନ୍ଥା ଯେ ।

ନା ସେଥିରେ ପାଣି ପଶେ ନା ପୋକ, 

ନା ସେଠି ସାପ ପହଞ୍ଚେ ନା ହାତ,

ଗାଇ ଚରେଇ ଫେରେଇବା 

ବାଟରୁ ସିଏ ସିନା 

ଧାପିକିଆ ଥଣ୍ଟରେ ପାଚିଲା ବେଲ ଉଣ୍ଡାଳେ, 

କଣ୍ଟି କଣ୍ଟି କଣ୍ଟେଇ କୋଳି ଗୋଟାଏ ,

ବିଲ ସାରା ଥଣ୍ଟ ଘଷି ଘଷି ଥୋବରା କରେ କଣିକାଏ ସାଉଁଟିବାକୁ,

ଡେଣା ଯାକ ଧୂସ ବୋଳି ହୁଏ

ଖୁନ୍ଚି ହେଇ କଟିଗଲେ ବି ,

ଚିଁ ଚିଁ ହସି ଗୀତ ଗାଇପାରେ

ମାଆ ଟିଏ ପରା ।।

ହେଲେ କୋଳରେ ବସେଇ 

ଗୀତ ଶୁଣେଇ ଝୁଲା ଖାଇବା 

ଡେଣା ଦିଟି ଯାଇ

ଘାଇର ମୁଣ୍ଡ ରେ 

ଶେଷ ଶ୍ରାବଣକୁ ।।

ଫୁର୍ ର୍ ର୍

ମାଆ ଚଢେଇ ତ !

ଭୁଲା ରୋଗ ଟିକେ ଭୋଗୁଥାଏ ,

ତା' କୋଳ ଛଡା 

ଆଉ ସବୁ ଭୁଲିଯାଏ ।।

________________________€

ଲୋପାମୁଦ୍ରା ପରିଡା 

ପାନାଥୁର 

ବାଙ୍ଗାଲୋର