ବାଃ ବାଃ ରେ ଦୁନିଆ

ସେଇ ଘର ଦ୍ଵାର ସେଇତ ବଖରା

ସେଇ ଝରକା କବାଟ ,

ବଦଳି ଯାଇଛି ସମ୍ପର୍କର ଛିଟା

ଲାଗୁଛି ଭାରି ଆକଟ ।

ଭାବ ବିହ୍ଵଳିତ ହୋଇ ଦେଖୁଥିଲି

ସବୁ ଆପଣାର ମଣି ,

ସମ୍ପର୍କଟା କିନ୍ତୁ କ୍ଷୀଣ ଲାଗୁଥିଲା

ନିରବ ଥିଲି ମୁଁ ଜାଣି ।

ବାଃ ବାଃ ରେ ଦୁନିଆ ସବୁତ ସ୍ୱାର୍ଥରେ

ଘରଠୁଁ ନେଇ ବାହାର ,

ଆପଣାର ବୋଲି ଯାହା ଭାବିଥିଲି

କେବେଠୁଁ ହୋଇଛି ପର ।

ଅର୍ଥର ଆଗରେ ଶବ୍ଦ ଫିକା ପଡ଼େ

ପାଣିରେ ସର ପକେଇ ,

ଖୁସିର ଭାବଟା ଶାନ୍ତି ଅଭାବରେ

ବ୍ୟର୍ଥ ଭଳିଆ ଲାଗଇ ।

ଭଗ୍ନ ହୃଦୟର ଦୀର୍ଘ ନିଃଶ୍ବାସଟା

ରହି ରହିକି ବାହାରେ ,

ଚାଲିବି କା' ସାଥେ ରହିବି କା ସଙ୍ଗେ

ଲକ୍ଷ୍ୟହୀନ ପଥ ପରେ ।

ସ୍ୱପ୍ନହୀନ ପ୍ରାଣ ବିକଳ ହୋଇଣ

ସଂସାର ଜଞ୍ଜାଳ ଭାରେ ,

ସ୍ଵାର୍ଥପର ଏହି ଦୁନିଆ ଭିତରେ

ନିତି ବଞ୍ଚି ନିତି ମରେ ।