🥦🌹 *ଅତୀତର ଛାଇ* 🌹🥦 🥦

ଅତୀତର ଛାଇ ମନେ ପଡି ଗଲେ

    ଥରି ଉଠୁ ଥାଏ ଛାତି

କେତେ ସେ ଯନ୍ତ୍ରଣା ନାହିଁ ତା ଠିକଣା

    ଭରି ଯାଏ ମନେ ଭୀତି ।

ହଜି ଯାଇଥିଲା ନିଜର ଅସ୍ତିତ୍ବ 

     ଏମିତି ବାଟୋଇ ଟିଏ

ନିଜର ଛାଇକି ନିଜେ ସେ ଦେଖି କି

    ଚମକି ପଡିଣ ଥାଏ ।

ନିର୍ଜନ ସ୍ଥାନରେ ହାତ ଠାରି ଡାକେ 

     ଅତୀତ ଛାଇର ସ୍ମୃତି 

କେତେ ଯେ କାହାଣୀ ତା ଅଧୂରା ହୁଏ

    ପାହି ଯାଇଥାଏ ରାତି ।

ସେଇ ରାତି ପୁଣି ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ହୁଅଇ

    ଅନ୍ଧକାର ଘୋଟି ଯାଏ

ସେଇ ଅନ୍ଧାରରେ ଅତୀତର ଛାଇ

     ବେଶୀ ମନେ ପଡି ଥାଏ ।

ଏମିତି ମନରେ ଅନେକ ଫଗୁଣ

    ଶ୍ରାବଣ ଆସଇ ଧରି

ଶୀତ ଚାଙ୍ଗୁଡିରେ ହସଇ ପଉଷ

    ହଳଦୀ ବସନ୍ତ ପରି ।

ସତେକି ଯେମିତି ମଙ୍ଗୁଳା କନ୍ୟା ସେ

     ଅତୀତ ଛାଇକୁ ଖୋଜେ

ଖୋଜି ଖୋଜି ଶେଷେ ହୁଅଇ ନିରାଶ

   ଯନ୍ତ୍ରଣା ଢେଉର ଲାଜେ ଲାଜେ ।

ଲାଜ ଲାଜ ଆଖି ଲୁହେ ଥାଏ ଭିଜି

    ଛାତିର କୋହକୁ ଧରି

ଅତୀତର ଛାଇ ଏମିତି ଗୋଟେ ସେ

   ଆଙ୍କେ ଆଶା ଅସୁମାରୀ ।

ଅସୁମାରୀ ଥାଏ ମନର ଭାବନା

    ଆଖି ବି ସପନ ଦେଖେ

ସେ ସପନ କେବେ ସତ ହୁଏ କେବେ 

    ଦୁଃଖ ସୁଖ ଦୁଇ ପଖେ ।

ହେଲେ ଅତୀତର ଛାଇ ତ ଲିଭେନା

    ହାତ ଠାରି ଡାକୁ ଥାଏ ।

ଅତୀତର ଛାଇ ଏମିତି ଗୋଟିଏ

    ନା ତାକୁ ଭୁଲି ହୁଏ

ସବୁ ହୃଦୟରେ ଚିର ସ୍ମରଣୀୟ 

   ସ୍ବଚ୍ଛ ଆଇନାଟି ସିଏ ।