ଅଷ୍ଟମ ସୁର

ଜୀବନ ଆମର

ସାତ ସୁରେ ବନ୍ଧା

ବୋଲି ଶୁଣିଥିଲି ଦିନେ ,

ହେଲେ ଅନୁଭିଲି

ଅଷ୍ଟମ ସୁର ହିଁ

ଜୀଇଁବାର ଅଟେ ମାନେ ।

ବନ୍ଧୁ ପରିଚୟେ

ସେଇ ନବ ସୁର

ଜୀବନେ ମୂର୍ଚ୍ଛନା ଭରେ ,

ବିପଦ ଆପଦ

କାଳ କ୍ଷତି ଭୟ

ଏକ ହାତେ ସେ ଉଦ୍ଧାରେ ।

ମନେ ଅବିଶ୍ୱାସ

ବିପଦ ଆଭାଷ

ଯେବେ ପ୍ରକଟିତ ହୁଏ ,

ହାତ ପରେ ହାତ

ନିକଟେ ସଙ୍ଗାତ

ନିଜେ ଆଶ୍ୱାସନା ଦିଏ ।

ପଡେନାହିଁ କେବେ

ଛାୟା ବିଷାଦର

ଲାଲିତ୍ୟ କାମଟି କରେ ,

ଅଙ୍ଗାଅଙ୍ଗୀ ଭାବେ

ଜଡିତ ଯେହେତୁ

ସାମୟିକ ଦୂରେ ଝୁରେ ।

ଉନ୍ନତିର ଶିଡ଼ି

ଚଢ଼ିବା ପାଇଁ କି

ଶିରେ ପ୍ରେରଣା ଯୋଗାଏ ,

କୁସୁମିତ ପଥେ

ଚାଲିବା ପାଇଁ କି

ଅପୂର୍ବ ଛନ୍ଦେ ସଜାଏ ।

ନିନ୍ଦନୀୟ ଯେତେ

ଅଛୁଆଁ ଅକାର୍ଯ୍ୟ

ନିକଟ ଆସନ୍ତି ନାହିଁ ,

ଅଶାଳୀନ ହେଉ

ଅବା କଟୁ ବାକ୍ୟ

ମାନସେ ପଶନ୍ତି ନାହିଁ ।

ଉଲ୍ଲସିତ ଭରା

କଣ୍ଠ ଅଫୁରନ୍ତ

ଖୁସିର ଜୁଆର ଆଣେ ,

କର୍ତ୍ତବ୍ୟ କରିଣ

ବିବେକ ଧରିଣ

ସମ୍ପର୍କର ତାର ବୁଣେ ।

ପ୍ରତ୍ୟେକ ମୁହୂର୍ତ୍ତ

ଜୀବନ୍ତ ସତେଜ

ତୁମ ସାଥେ ଆବିର୍ଭାବ ,

ପ୍ରକୃତ ଅର୍ଥରେ

ଜୀବନ ଧାରଣ

ତୁମ ସାଥେ ହିଁ ସମ୍ଭବ ।