ବିରହ ବିଷାଦ

ଥିଲା କେତେ କଥା

ମନେ ଦେଇ ବ୍ୟଥା

ଚାଲିଗଲ ପର କରି ,

ମନେ ରଖି ଛବି

ନେଇଗଲ ଚାବି

ସୁଖ ଯାଏ ମରି ମରି ।

ଗୋଲାପର ବାସ

ହଜିଗଲା କାହିଁ

ଚାରିପାଶେ ଖୋଜେ ମୋର ,

ରଙ୍ଗହୀନ ହେଲା

ସମୟ ସାମର୍ଥ୍ୟ

ଅଥୟ କରୁଚି ଡର ।

ନିଷ୍ଠୁର ଆଚରି

ସପକ୍ଷେ ବିଚାରି

ଶୁଣିଲନି କଥା ପଦେ ,

ଥିବ ଯଦି କିଛି

ସେ ମନରୁ ପୋଛି

ଫେରିବନି ପୁଣି ବାଦେ ।

ଭାବୁଅଛି ବସି

ବେଳେ କାନ୍ଦି ହସି

ଶିହରାଏ ତନୁ ମନ ,

ଶିଷ ଥିଲା ଅବା

ଥିଲା ଅଭିଶାପ

କହିବେକି ସୁଧିଜନ ?

ତଥାପି ରଖିଛି

ବିଶ୍ୱାସ ମନରେ

ଫେରି ଆସନ୍ତକି ଦିନେ ,

ଶୀତକୁ ଆଡ଼େଇ

ପାଦରେ ବସନ୍ତ

କୋଇଲି ଆଣନ୍ତା ମନେ ।

ମନ ପାଇଁ ଖାଲି

ଆବଶ୍ୟକ ତୁମେ

ଆଉ କେ ବୁଝିବ କୁହ ,

ହେଉ ସୁଖେ ଅବା

ଦୁଃଖେ ଓଢଣୀରେ

ପୋଛିଦବ କିଏ ଲୁହ ?