ଲେଖକର ଦ୍ଵନ୍ଦ୍ୱ

ଲେଖି ହେଇଯାଏ କେତେ କଥା ପୁଣି

ବାକି ରହିଯାଏ କେତେ ,

ଆବେଗରେ ଭାସି ଝଡ଼ ଉଠିଯାଏ

ପୁଣି ଥମିଯାଏ ସତେ ।

ଜୀବ ଜଳଛବି ଦେଖାଇବା ଲାଗି

କରେ ସେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରୟାସ ,

ମଳିମୁଣ୍ଡିଆଠୁଁ ମାଲିକ ଭେଣ୍ଡିଆ

ସର୍ବେ କରନ୍ତି ଅୟସ ।

ହସ ଲୁହ ଠାରୁ ନିରବ କ୍ରନ୍ଦନ

ସଭିଙ୍କର ସ୍ଥାନ ଏଠି ,

ସେନେହ ସୌହାର୍ଦ୍ଦ୍ୟ ଉଲ୍ଲାସ ବିଷାଦ

ଲେଖାହୁଏ ପେଟ କାଟି ।

ଦିଶିଗଲେ କିଛି ଅବା ସତେ ମିଛି

ଢାଳନ୍ତି ପୀରତି ରସ ,

କି କରିବା ଆଉ ଲେଖକର କେବେ

ମେଣ୍ଟେନାହିଁ ଭୋକ ଶୋଷ ।

ଅନୁମତି ନାହିଁ ତଥାପି ତା' ପାଇଁ

କହିବାକୁ ସବୁ ସତ ,

ବଖାଣିଲେ ସବୁ ଦେଖାଇ ସେ ପ୍ରଭୁ

ଶିଷ ଦିଅନ୍ତି ହାଜତ ।