ଅରିକୁ ଆପଣା କର

ଅନନ୍ତ ଏଇ ବିଶ୍ୱରେ ଆମେ

ଅମ୍ଳାନ ଜ୍ୟୋତି ଶିଖା,

ଅଂଶୁମାନର ଉଜ୍ଜ୍ୱଳତାରେ

ଅୟୁତ ରଶ୍ମି ରେଖା ।

ଅମୃତ ମୟ ସନ୍ତାନ ଆମେ

ଅହିଂସା ମନ୍ତ୍ର ଜପି,

ଅଶାନ୍ତ ଏଇ ସଂସାର ବୁକୁ

ଅନ୍ତ କରିବୁ ପାପୀ ।

ଅଭ୍ୟାସ ଗତେ ଚାଲି ସତପଥେ

ଅପାର କରୁଣା ଲଭି,

ଅମର ଅଜେୟ ହେବୁ ଏ ଜଗତେ

ଅକ୍ଷୟ ରଖି ଛବି ।

ଅଗାଧ ଜ୍ଞାନକୁ ବିତରି କରିବୁ

ଅବୋଧରେ, ଜ୍ଞାନୀ ଗୁଣୀ,

ଅହଂ ବରଜି ଘୃଣା ତେଜି ହେବୁ

ଅତି ସାଧାରଣ ପ୍ରାଣୀ ।

ଅରଣା ମଇଁଷି ପରାୟେ ଚପଳ

ଅସ୍ଥିର କରି ମନ,

ଅକାରଣେ କିଆଁ ଅପ୍ରିୟ ହେବୁ

ଅବଶୋଷେ ଯିବ ଦିନ ।

ଅରଣ୍ୟ ରୋଦନ ହୋଇବ କେବଳ

ଅଯଥା ବେଦନାମୟ,

ଅଙ୍ଗୁର କୋଳି ଖଟା ଭାବି ଭାବି

ଅନ୍ତତଃ ହେବୁ ଥୟ ।

ଅଜବ ଭାବନା ପ୍ରବଳ କାମନା

ଅଙ୍କୁରେ ଯଦି କେବେ,

ଅଚିରେ ମାୟାର ଅତଳ ଗରଭେ

ଅକ୍ଳେଶେ ସେହୁ ଡୁବେ ।

ଅନ୍ତରେ ପାଳି ଅସୂୟା କପଟ

ଅସୀମ ଯାତନା ଭୋଗେ,

ଅପାଶୋରା ସେଇ ସ୍ମୃତିର ଚାରଣେ

ଅତୀବ ଦୁଃଖ ଲାଗେ ।

ଅନ୍ଧାର ଦୂର କରିବାକୁ ହେଲେ

ଅୟସକୁ କର ଦୂର,

ଅସୁମାରୀ ସୁଖ ଲଭିବା ଜନିତେ

ଅରିକୁ ଆପଣା କର । ।