ବୀର ଯୋଦ୍ଧା

ଜନସେବା କରୁ କରୁ କେବେ ଯଦି

ହାରେ ମୁଁ ଜୀବନ,

କରମ ଭୂଇଁରୁ ମୋ ଶରୀର

ପଠାଇବ ଜନମ ଭୂଇଁକୁ ମୋର,

ଏହି ନିବେଦନ l

ଛାତିପରେ ରଖି ମୋର ପ୍ରିୟ ଷ୍ଟେଥୋ

ଶୁଣାଇବ ମାଆକୁ ମୋ

ସୁକରମ ଗାଥା,

ସଇନିକ ଠାରୁ ଊଣା ନୁହେଁ ମୋ ଜୀବନ

ସେବାଭୂମି ପରେ ଆଜି ଏହି ବଳିଦାନ

କେବେ ନୋହିବ ଅଯଥା l

ଅଶ୍ଵାସିବ ବାପାଙ୍କୁ ମୋ

ସଳଖିବେ ଅଣ୍ଟା,

ପାରିବାର ବୋଝ ବୋହି ଚଳିବେ ଯତନେ

ପଥେ ବହୁ କଣ୍ଟା l

ଭଉଣୀକୁ ବୁଝାଇବ

ନହେବାକୁ ଦୁଃଖୀ,

ପଥଶ୍ରମେ ଶ୍ରାନ୍ତ ହୋଇ

ସୁଖେ ଶୋଇଅଛି ଭାଇ,

ଭାବି ହେବ ସୁଖୀ l

ଦୃଢ କଣ୍ଠେ ପତ୍ନୀକୁ କହିବ

ପକାଇ ମୋ ରାଣ,

ତିଆରିବ ବାବୁକୁ ସେ

ଜନହିତେ କରି ପଣ,

ଯାଉ ପଛେ ପ୍ରାଣ l

ବୁଝାଇବ ଦେଶ ମାତୃକାକୁ

ନଝାରିବ ଲୁହ,

ବୀର ଯୋଦ୍ଧା ସିନା ସିଏ

ପର ପାଇଁ ମରେ ଯିଏ,

ଏ ଯେ ମାଟି ମୋହ ll