ଅପରାହ୍ନ

ଜୀବନେ ଆସିଛି କେତୋଟି ସମୟ

ପାଣି ଫୋଟକାର ସମ

କେହୁ ବୁଝେ ନାହିଁ  ଏହାର ଅର୍ଥକୁ

ମନ ଇଚ୍ଛା ହୁଏ ଭ୍ରମ ।

ଭାବନା ରାଇଜେ  ସୃଷ୍ଟି କରି ଥାଏ

ଅଜସ୍ର କାମନା ବାସ

ଆଘାତ ବଳରେ  ପରାୟା ସଂପତ୍ତି

ନିର୍ଦ୍ଵନ୍ଦରେ କରେ ଗ୍ରାସ ।

ଶରଣାପନ୍ନକୁ    ମରଣ ଯୋଗାଏ

ମୁଖେ ଦେଇ ତୃଣ ଦାନା

ବୁଝେନା ଅଲକ୍ଷ୍ୟେ ତା' ପାଇଁ ହେଉଛି

ହଜାର ଦୁଆର ମନା ।

ଦିବା ନିଶୀ ଯାହା   ଝଲମଲ ଦିଶେ 

ତାହା ନୁହେଁ ଚିର ସ୍ଥାୟୀ 

ତଥାପି ମାନସେ   ଚିନ୍ତା ନ ଆସଇ

ମାୟାରେ ହୁଅଇ ବାଇ ।

କ୍ଷଣିକ ଜୀବନେ   ଗୁମାନ କାହିଁକି

ସକଳଙ୍କୁ ଦିଅ ସୁଖ

ଆନନ୍ଦ ଉଲ୍ଲାସ  ଭରି ଦେଇ ପ୍ରାଣେ

ହରିବା ସଭିଙ୍କ ଦୁଃଖ ।

ବୁଝି ବୁଝାଇବା   ମନକୁ ତୋଷିବା

ସମୟ ଭାବକୁ ଧରି

ସଂଘର୍ଷ ଜୀବନେ ବେଳ ସରି ଆସେ

ମନକୁ ରଖନା ମାରି ।