ଅନ୍ତରଙ୍ଗ ମୁହୂର୍ତ୍ତ

ଜୀବନର ଅଙ୍କାବଙ୍କା ନଈ ସେପାରିରେ

ଝାପ୍ସା ଝାପ୍ସା ଦିଶୁଥିବା ପ୍ରତିଛବି ଧାରେ

ମାନେନାହିଁ ବନ୍ଧବାଡ ମାନେନା ଲହଡ଼ି

ପଶିଆସେ ହୃଦୟରେ ଜଳାଇ ଦିହୁଡି

     ଅନ୍ତରଙ୍ଗ ଯେତେ ଯା' ମୁହୂର୍ତ୍ତ

ବଞ୍ଚିବାର ନିଶାଣକୁ କରଇ ନିଶାତ ।

କେତେ ଯେ ରୋମାଞ୍ଚକର ସ୍ମୃତିର ବିତାନ

ଦୁଃଖଦ ପାଂଶୁଳ ଅବା ଧୁସର ବିବର୍ଣ୍ଣ

ସୁଖକର ସ୍ଵପ୍ନିଳ ସେ ମଖମଲି ଶେଯ

ଆନନ୍ଦର ଆବେଗର ମଧୁମୟ ତୂର୍ଯ୍ୟ

    ଅନ୍ତରଙ୍ଗ ସମସ୍ତ ମୁହୂର୍ତ୍ତ

ବଞ୍ଚିବାର ନିଶାଣକୁ କରଇ ନିଶାତ ।

ମାଆର ପଣତେ ପାଇଥିବା ସେ ଉଷ୍ମ ଆଶ୍ଳେଷ

ବିଧ୍ଵସ୍ତ ଦରିଆ କୂଳେ ନେବାକୁ ନିଃଶ୍ବାସ

ଦୁଃଖର ସୁଡ଼ଙ୍ଗ ଅନ୍ତେ ସୁଖ ସରହଦ

ପାଇବାକୁ ଦେଇଥିବା ସେ ମନ୍ତ୍ର ଅଭେଦ୍ୟ

    ଅନ୍ତରଙ୍ଗ ସେଇ ସେ ମୁହୂର୍ତ୍ତ

ବଞ୍ଚିବାର ନିଶାଣକୁ କରଇ ନିଶାତ ।

ମନର ମଣିଷ ସାଥେ ପ୍ରତି ପଦପାତେ

ଛନ୍ଦୋବଦ୍ଧ ଜୀବନରେ ବିଷାଦେ ହର୍ଷିତେ

ଅବ୍ୟକ୍ତ ମଧୁରତମ ଚାରୁ ସମ୍ମୋହନ

ଆବେଗ ଆଶ୍ଳେଷ ମୁଗ୍ଧ ସେ ବାହୁବନ୍ଧନ

   ଅନ୍ତରଙ୍ଗ ପ୍ରତିଟି ମୁହୂର୍ତ୍ତ

ବଞ୍ଚିବାର ନିଶାଣକୁ କରଇ ନିଶାତ ।

ନିରୋଳା ବିଜନ ବୋଳା ବେଳାଭୂଇଁ ତୀରେ

ଅବା ହେଉ ଆମ୍ରକୁଞ୍ଜ ନଈପଠା ଧାରେ

ସଖି ସାଥେ ମନକଥା ବିତରି ଗୋପନେ

ଦୁଃଖ କରି ଅର୍ଦ୍ଧଭାଗ ସୁଖକୁ ଦିଗୁଣେ

     ଅନ୍ତରଙ୍ଗ ଥିଲା ଯେ ମୁହୂର୍ତ୍ତ

ବଞ୍ଚିବାର ନିଶାଣକୁ କରଇ ନିଶାତ ।