ଅନନ୍ୟା ରୂପସୀ

ହୈମନ୍ତିକୀ,ଶୁଭ୍ରା, ପୁଣ୍ୟଦା ,ଦୀପାଳି

    ମୁରୁଜ ଓଢଣୀ ନେଇ ,

ଅଗଣା ମଣ୍ଡିଲ ଆଲୋକ ସଜ୍ଜାରେ

    ଅନନ୍ୟା ରୂପସୀ ହୋଇ ।

ସୀମନ୍ତିନୀ ପାଇଁ   ସହଚରୀ ସାଜି

    ଦୀପରେ ଦୀପ ମିଶାଇ ,

ବସୁଧା ବାସକୁ  କ୍ଷିପ୍ର ଆଲୋକରେ

   ସପ୍ତସୁରେ ଦେଲ ଧୋଇ ।

ତୁମ ଆଗମାନେ ଲକ୍ଷ୍ମୀଙ୍କ ଆସନେ

   ରୋଶଣି ମେଳା ଲାଗିଲା ,

ପଦ୍ମାଳୟା କୋଳେ ଶୁଭ୍ରତାକୁ ନେଇ

   ଫୁଲେଇ ଫୁଲ ହସିଲା ।

ଚହଟ ବରଣୀ    ଚମ୍ପାର ଓଢଣୀ

    ସରମେ ଝାଉଁଳି ଗଲା ,

ପଦ୍ମ ପତରରେ    ଶିଶିର କଣିକା

    ସମ୍ମାନେ ସ୍ୱାଗତ କଲା ।

ଅନ୍ଧ ଅହମିକା  ହୋଇଗଲା ଫିକା

    ଜ୍ଞାନର ବଳୟ ଆଙ୍କି,

ତୁମ ଶୁଭ୍ରତାର   ମୃଦୁ ପରଶରେ

    ନିରାଶା ନଇଁଲା ଶଙ୍କି ।

ସାମ୍ୟବାଦର    ସମ୍ଭାଷଣ ଦେଇ

    ଅଗଣା ଅଗଣା ଯାଇ ,

ଶାନ୍ତି ମୈତ୍ରୀର  ସଂରକ୍ଷିତ ଶ୍ଳୋକ

   ଗୁଳ୍ମେ ଗୁଳ୍ମେ ଗଲ ଗାଇ ।

ଘର ଘର ଯାଇ  ଘୋର ଅନ୍ଧକାର

   ନିମିଷେ ଉଭେଇ ଗଲା ,

ଓଢଣୀ ଉହାଡ଼େ  ନିଝୁମ ନିଶା ବି

    ନିଜ ମୁହଁ ଲୁଚାଇଲା ।

ସ୍ୱଳପ ସମୟେ  ବିନମ୍ର ବିନୟେ

    ନିଜର ଆଲୁଅ ଦେଇ ,

ବନ୍ଧୁବାଦର    ବଳିଷ୍ଠ ବିଜ୍ଞାନ

   ପଲକେ ଗଲ ଶିଖାଇ !