ଅଙ୍ଗେ ନିଭା କଥା

ରକ୍ଷଣଶୀଳ ପରିବାରେ ଜନମି

ସହିଛି କେତେ ଯାତନା,

ଲୁହ ଲହୁ ଭରା ମୋର ପିଲାଦିନ

ଅକୁହା ସେଇ ବେଦନା ।

ଦେଖି ନାହିଁ କେବେ ବାପାଙ୍କର ମୁଖ

ସ୍ନେହ ତ ସାତ ସପନ,

ଲଢେଇ କରି ମୁଁ ବଞ୍ଚିବା ଶିଖିଛି

କେବେ ହାରି ନାହିଁ ମନ ।

ବଡ଼ ହେଲା ପରେ ବଢିଲା ସମସ୍ୟା

ସାମ୍ନା କଲି ପ୍ରତିବାଦ,

ଡୋରି ବାନ୍ଧି ନି ପୁସ୍ତକେ ମୋର,ମନ

ଆଗେଇବି ଦୁଇ ପାଦ ।

କଷ୍ଟକରି ପଢିଥିଲି ବୋଲି ପାଠ

ଆଜି ହେଲି ମୁଁ ସମର୍ଥ,

ମୁଣ୍ଡ ଟେକି ବାଟ ଚାଲୁଛି ଗାଁ ଦାଣ୍ଡେ

କହିବେନି ଅପଦାର୍ଥ ।