ଅମୂର୍ତ୍ତ

ଏକ ଚେହେରା ବାରମ୍ବାର ମନେପଡେ

   ସମୟ ଅସମୟରେ, 

 ଅସ୍ତବ୍ୟସ୍ତ ଲାଗେ ଭାରି, ମନ ଘାଣ୍ଟି 

  ହୁଏ, ଆକ୍ତାମାକ୍ତା କରେ | 

ଇଛା ହୁଏ, ଅଟକି ଯା'ନ୍ତା କି ସମୟ

 ଏଇ କିଛି ନିରୋଳାପଣରେ,

 କାହା ସ୍ଵପ୍ନର ଆଢୁଆଳରେ, 

 କାହା ସ୍ପର୍ଶର ପଣତଛାୟାରେ |

ହଜିଯା'ନ୍ତି କି କେଉଁ ଅଫେରା ରାଜ୍ୟର ମାୟାରେ

 ଅଦୂରେ, ଦୂରେ, ବହୁ ଦୂରେ |

ମୂର୍ତ୍ତି ନୁହେଁ କେଉଁ ମନ୍ଦିର ବା ମୁଖଶାଳାର,

ଛବି ନୁହେଁ ସେ ବିମ୍ବାଧର ବା ପିକାସୋଙ୍କର,

ପ୍ରତିଫଳନ ନୁହେଁ ମୋ ପ୍ରତିବିମ୍ବର

ପରିଚୟ ଖୋଜେ ମୁଁ ଯାହାର, ଆଜି ଓ ବାରମ୍ବାର l

ଅମୂର୍ତ୍ତ ସେ- ଯା'ର ବ୍ୟାପ୍ତି ଭୂମିରୁ ଭୂମା ଯାଏଁ

               ଯା'ର ସ୍ନେହ ଗାଳିରୁ ଚୁମା ଯାଏଁ,

               ଯା'ର ସ୍ଥିତି ବାମାରୁ ଭୀମା ଯାଏଁ,

               ମୋ ଭାଗ୍ୟର କରିତକର୍ମା ସିଏ,

               ନିରୁତାପଣର ମା'ଟିଏ  |