ଅମାବାସ୍ୟା

ଅମାବାସ୍ୟା ରାତ୍ରି ର ଅନ୍ଧକାର

କରିଛି ସତେ ବିସ୍ତାର

ଏ ସମଗ୍ର ନାରୀ ଜାତି

ପାଉ ନାହାଁନ୍ତି ସେଥିରୁ ନିସ୍ତାର ।।

ଅନ୍ଧକାର ମୟ ଏ ନିଶି ରେ

ସମସ୍ତେ ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି ସୁପ୍ତ ପ୍ରାୟ

ସଭିଙ୍କ ସୁପ୍ତା ବସ୍ଥାରେ

ଘଟି ଯାଉଛି ସବୁ ପ୍ରକାର ଅନ୍ୟାୟ ।।

ନାହିଁ ଜ୍ୟୋସ୍ନା ର ଶୀତଳ କିରଣ

ନାହିଁ ପ୍ରଭୁ ଙ୍କ ଆଶିଷ

ସେଥିପାଇଁ ହେଉଛି ଅତ୍ୟାଚାର

ଧିରେ ଧିରେ ସବୁ ହେଉଛି ଶେଷ ।।

ଏ ଦୁଷ୍ଟ ପାପୀ ଙ୍କ ପାଇଁ

ତାରା ଆଲୋକ ନୁହେଁ ଯଥେଷ୍ଟ

ଜନମିବ ଏକ ନୂତନ ଆଲୋକ

ଯେ ହେବ ସଭିଙ୍କ ଇଷ୍ଟ ।।

ତା'ର ଜନମ ରେ

ହଟିବ ଅମାବାସ୍ୟା ରାତି

ସଭିଏଁ ରହିବେ ଖୁସିରେ

ଅନ୍ୟାୟ ଅତ୍ୟାଚାର ର ହେବ ଯେ ଇତି ।।