ଅକାରଣ

ନିରତେ ଅଭାବ ନଦୀ କରି ସନ୍ତରଣ

କରି ନୁହଁଇ ସମାଜ ଚରିତ୍ର ଚିତ୍ରଣ ।

ଇଛେ କର ଇଙ୍ଗେ ଚାଳିବାରେ ନିଜ ନେତ୍ର

ଅବୋଧ୍ୟ ଯେ ବୁଝାଇଲେ ହୁଏ ଜର୍ଜ୍ଜରିତ ।

ପର ଅପକାରେ ସଦା ଲଭଇ ଆନନ୍ଦ

ସପକ୍ଷ ବାଦୀ ଯେ ତାର ବଡ଼ ଅପରାଧ ।

ନିନ୍ଦା ଅପବାଦେ କେବେ କରେ ନାହିଁ ଭୟ

ତୁହିନ ଆଗମେ ହୋଇ କମଳ ପରାୟ l

ମାତଙ୍ଗ ରମ୍ଭା ଅରଣ୍ୟ କରେ ଯେହ୍ନେ ନଷ୍ଟ

ଅଭକ୍ଷ ଭକ୍ଷଣେ ଦିଏ ଅବୟବେ କଷ୍ଟ l

କାଳ କରେ କବଳିତ ବୁଝିପାରେ ନାହିଁ

ଉନ୍ମାଦ ରେ ଧରା ସରା ପ୍ରାୟ ମଣୁଥାଇ l

ନହୋଇ ନିଷ୍କାମ କର୍ମ କରେ ଫଳ ହୀନ

ସ୍ବର୍ଗ ଲଭିବାରେ ଦେଖି ଅଯଥା ସ୍ବପନ l

ମାୟାରେ ଭ୍ରମିତ ମନ ହୁଏ ସଦା ଘାଣ୍ଟି

ନଜାଣେ ଆଗମ କାଳ ଧରିଲାଣି ତଣ୍ଟି l

ଶେଷରେ ଅକାଳ ମୃତ୍ୟୁ କରଇ ବରଣ

ମାନବ ଜୀବନ ପାଇ ପୁରା ଅକାରଣ l