ଅଧୁରା କାହାଣୀ

ଅଶାନ୍ତ ସାଗର ବେଳାଭୂମି 

ପାଦ ମୋ ଲହରୀଯାଏ ଚୁମି

ମୁକୁତା ମାଣିକ ବୋଲି ଭ୍ରମି

ଫୁଲ ଫଗୁଣରେ ଝୁମିଝୁମି

ଜୀବନେ ସପନ ଭରେ,

ଶୀତୁଆ ସଂଜର ମନକାଚ଼ଘରେ

ପ୍ରଣୟ କାମନା ଘାରେ ॥

ସଜଳ ସ୍ମୃତିର ଶିଶିରରେ

ପୀରତି ପଖଳା ଅଭିସାରେ

ମୋ ପ୍ରିୟ ନୟନ ଇଶାରାରେ

କାଶଫୁଲେ ସାଜି କବରୀରେ

ସନ୍ନ୍ୟାସିନୀ ସମଦିଶେ,

ଭିଜା ଶ୍ରାବଣରୁ ମଧୁର ବସନ୍ତ

ଅବିରାମ ସହବାସେ ॥

ପ୍ରିୟର ଅଧରାମୃତ ପାନ

ଲୋଡ଼ୁଥିଲା ସଦା ଏଇ ମନ

ସର୍ବଦା ଆବଦ୍ଧ ଏ ଜୀବନ 

ପ୍ରିୟତମ ଦୃଢ ଆଲିଙ୍ଗନ

ଆଶାରେ ରହିଲା ଆଶା,

ଝରାବଉଳ ମୁଁ କୁହୁଡି ପରଶେ

ଝଡି ଯାଏ ପାଇ ଦଶା ॥

ପ୍ରଣୟିନୀ ମୁହିଁ ପ୍ରେମିକର

ଅବ୍ୟକ୍ତ ବିରହ ବେଦନାର

ମରୁ ମରୀଚିକା ସପନର

ତନୁମନେ ଦିଏ ଗୁରୁଭାର 

ପ୍ରେମ ମୋ ଅଫେରା ନଈ,

ଥରେ ସେ ସୁଅରେ ଭାସିଗଲା ପରେ

ଥଳକୁଳ ମିଳେ ନାଇଁ ॥

ବିରହ ବିଧୁରା ପ୍ରାଣଧାରା

ପ୍ରେମର ମହକେ ଚିତ୍ତଚୋରା

ଜହ୍ନ ଜୋଚ୍ଛନାରେ ଓଦାପରା

ପ୍ରୀତି ରଙ୍ଗମଖା ଅପାଶୋରା

ମାୟାମୟ ଶୂନ୍ୟତାରେ,

ପ୍ରିୟର ସରାଗ ଆଖିଠାର ମାରେ

ମୋ ନିଷିଦ୍ଧ ଇଲାକାରେ ॥

ହେ ପ୍ରିୟ ମୋ କଥା ଶୁଣି ଯାଅ

ପ୍ରତୀକ୍ଷାରେ ସଖା ଚାହିଁଥାଅ

ଦେହର ପରଶ ଖୋଜା ଦେହ

କେତେ ବା ଦହନ ସହୁଥିବ,

ଅଧା କାହାଣୀର ଲୁହ ? 

ଆହାର ନିଦ୍ରା ଭୟ ମୈଥୁନ଼କୁ

ଜିଣି କେ ପାରିଛି କୁହ ? 

ଏ ଜୀବନ ପ୍ରେମ କାହାଣୀର

ଅଧୁରା ରାଗିଣୀ ଗାଇବାର

ବିରହର ସ୍ମୃତିଚାରଣର

ଶାଶ୍ଵତ ଛନ୍ଦର ରୂପକାର

ଚୋରା ଚାହାଣୀର କଥା,

ଆଖି ଖୋଲିଦେଲେ ଅମା ଅନ୍ଧକାର

ଓଦା ହୁଏ ଆଖି ପତା ॥

କିଛି ମାନ କିଛି ଅଭିମାନ

କିଛି ପ୍ରୀତି ଭରା ଏଇ ମନ

ପ୍ରେମ ଛଳଛଳ ଯଉବନ

ଆଲୋକେ ଅନ୍ଧାର ଏ ଜୀବନ

ଚଲାପଥ କଣ୍ଟକିତ,

ପ୍ରିୟର ଉଷୁମ ନିଃଶ୍ୱାସ ନିଶାରେ 

ହୃଦ ହୁଏ ଦ୍ରବୀଭୂତ ॥ 

ଯାଅନାହିଁ ପ୍ରିୟ ଦୂରେ ଦୂରେ

ତମସା ନଦୀର ଆରପାରେ

ଘୁରି ବୁଲେ ମୁହିଁ ବିଜନରେ

ପ୍ରେମ ତରୀ ବାହି ଧୀରେ ଧୀରେ

ଛନଛନ ହୁଏ ଛାତି,

ଅଧୁରା କାହାଣୀ ପୂରା କରିବି ମୁଁ

ନିର୍ଭୟେ କରି ପ୍ରୀତି ॥

ଫୁଲ ମୁଁ ତୁମେ ମୋ ପ୍ରିୟବର

ନାୟିକା ମୁଁ ତୁମ ନାଟକର

ସରସ ସଂପର୍କ ବିଦେହର

ହାରିବା ଜିତିବା ନୁହେଁଚିର

ଅନୁପମା ପ୍ରାଣସତ୍ତା,

ତୁମ ସହଚର ପ୍ରେମିକ ପ୍ରବର

ତିଳେନୁହେଁ ସେ କୁଣ୍ଠିତା ॥