ଅଧିର ମଉନା ମନ

ଶ୍ରାବଣ ତିଥିରେ ଆକାଶ ଛାତିରେ  ମେଘ ମହ୍ଲାରର ତାଳେ

ଅନ୍ତରେ ଅନ୍ତରେ ପ୍ରୀତି ଅନୁରାଗ  ବନ୍ଧବାଡ଼ ଡେଇଁ ଖେଳେ ।

ହୃଦୟ ବୀଣାରେ ସାତ ସୁର ଛନ୍ଦି  ଅଧିର ମଉନା ମନ

ଆବେଗେ ଉଛୁଳି ପ୍ରେମର ଗୀତିକା ଗାଉଅଛି ରାତିଦିନ ।।

ଅବ୍ୟକ୍ତ ଭାବନା ମଧୁର ମୂର୍ଚ୍ଛନା    ଗୁଞ୍ଜରିତ ଚଉପାଶେ

ମୟୂରୀ ପରାଣ ହେଉଛି ଉନ୍ମନା   ମୃଦୁ ସମୀରଣ ସ୍ପର୍ଶେ ।

ଏ କି ଶିହରଣ ତନୁରେ ବୋଳିଛି   ଆଙ୍କିଛି ଗୁପତେ ଆଶା   

ମିଠା ମାଦକତା ବୁକୁ ଭେଦି ଝରେ  କୁହୁକ ପୀରତି ନିଶା ।।

ଆଖି ପଲକରେ ସ୍ୱପ୍ନର ମେଳଣ  ପ୍ରଣୟ ପିଆସୀ ସାଜି

ସପ୍ତ ରଙ୍ଗ ବିଭା ଓଠଧାରେ ଉଭା  ପୁଲକ ଝଙ୍କାର ରାଜି ।

ପ୍ରେମାସକ୍ତ ତୃଷ୍ଣା ଅମାନିଆ କାହିଁ  ଆଶ୍ଳେଷ ଆଶାୟୀ ମନ

ମଉନାବତୀର ମରମ ଦହନ    ଚପଳା ଚମକେ କ୍ଷୀଣ  ।।

ପ୍ରେମର ସୁରଭି ବୁଣି ବୁଣି ଯାଏ  ଜୀବନର ଅଗଣାରେ

ଅଭିସାରିକାର ବିରହ ସନ୍ତାପ ଭିଜି ଭିଜି ବରଷାରେ ।।