ଶ୍ରାବଣ ନୁହେଁ ଫଗୁଣ

କହିଥିଲ ଦିନେ ଆସିବ ମୋ ପାଶେ

ବରଷାରେ ଭିଜି ଭିଜି

ଆସିଲନି ତୁମେ ବରଷା ଫେରିଲା

ଶ୍ରାବଣ ବି ଗଲା ହଜି I

ଭୋଦେଇ ଖରାରେ ଶୁଖାଇଲି ଦେହ

ମନ ମୋର ଗଲା ଶୁଖି

ନଈ ସେପାରିରେ ଭିଜୁଥିଲ ତୁମେ

ଦେଖି ମୋ ଭିଜିଲା ଆଖି I

ଆଶିଣ ଆକାଶେ ଭସା ବାଦଲଙ୍କ

ଲାଗିଥିଲା ପଟୁଆର

ତୁମକଥା ମନେ ଏତେ ଭାବିଲି ଯେ

ନିଦ ହଜିଗଲା ମୋର I

ଧର୍ମ କର୍ମ କିଛି ଅରଜିବି ବୋଲି

କରିଲି କାର୍ତ୍ତିକ ବ୍ରତ

ତୁମ ଭାବନାର ବୋଝ ବୋହି ହେଲା

ଅବଶ ମୋ ଗୋଡ ହାତ I

ଶରତ ଆସିଲା ଜହ୍ନ ଆଲୁଅରେ

ଆସିଲା ପାର୍ବଣ ଖୁସି

ନଈପଠା ବଣେ କାଶଫୁଲ ସବୁ

ଆନନ୍ଦେ ଉଠିଲେ ହସି I

ଫଗୁଣରେ ତୁମେ ରଙ୍ଗ ବୋଳିହୋଇ

କେଉଁଠି ଲୁଚିଲ କୁହ

ମୋ ଖୁସି ଜୁଆର ଉଛୁଳିଲା ଯେବେ

ଦେଖିଦେଲି ତୁମ ମୁହଁ I