Library
ଅଛବ ଝିଅ
ଅଛବ ଝିଅ
ତା'କୁ ଛୁଇଁଲେ ସାତସ୍ନାନ
ଦେଖିଦେଲେ ମୁହଁରେ ସୃଷ୍ଟି ହୁଏ
ଅତିରିକ୍ତ ରେଖାର କୁଞ୍ଚନ ।
କଳା ମୁଗୁନି ପଥର ପରି ଯୈ।ବନ
ଅଙ୍ଗେ ଅଙ୍ଗେ
ପିଚ୍ଛିଳ ଶିଉଳିର ସୂକ୍ଷ୍ମ ଆବରଣ ।
ତାକୁ ଅଗୋଚର
ତା ଦେହର ସ୍ପନ୍ଦନ
ମାଟି ପାଣି ପବନ ଆକାଶ
ବନସ୍ତ ଘେରା ପାହାଡ଼
ପାହାଡ଼ ଘେରା ବନସ୍ତ
ଯା ସହ ସେ ନିତି ଆତଯାତ
ସେମାନେ ଅବଶ୍ୟ
କେବେକେବେ ଶୁଣିଥିବେ
ତା ହୃଦୟର ନୀରବ କୋଳାହଳ ।
ସେ ସିନା ବୁଝି ପାରେନାହିଁ
ତା ଅନ୍ତର କଥା
ହେଲେ ସମୟ ହାତ ଧରି
ଘୋଷାଇ ଦେଲାଣି
ତା ପାଖରେ ଆତଯାତ ହେଉଥିବା
ମଣିଷଙ୍କ ଆଖିର ଇଶାରା
ଏ ଭିତରେ ଶିଖି ଗଲାଣି
ପେଟ ଭୋକ
ଦେହ ଦାହ
ଟାହି ଟାପରା
ଆଦିକୁ ନେଇ ବଞ୍ଚିବାର କଳା। ।
ସେ ଅଛୁଆଁ
ଅଲୋଡ଼ା ନୁହେଁ
ଏ ଦ୍ଵନ୍ଦକୁ ବି ଧିରେ ଧିରେ ଭେଦୁ ଥିଲା
ଯେବେ ସହରୀ ବାବୁମାନେ ଆସି
ଭାଗମାପ କରୁଥିଲେ
ଜଙ୍ଗଲ ଜମି
ହାତାଉଥିଲେ ମାଲିକାନା
ଶସ୍ତାରେ କିଣୁଥିଲେ ବିଶ୍ଵାସ
ଚୋରାଉ ଥିଲେ ହୃଦୟ। ।
ସେ କିଛି ନୁହେଁ
ନାରୀ ଟିଏ ବି ନୁହେଁ
ଶୋଷ ମେଣ୍ଟାଉ ଥିବା
ପାଣି କି ମଦ ପାଉଚ୍ ଟାଏ
କାମ ସରିଗଲା ପରେ
ଚିପୁଡା ହୋଇ ଫିଙ୍ଗି ଦିଆଯାଏ
ରାସ୍ତା କଡ଼ରେ
ଅବା ଅଳିଆଗଦାରେ। ।
ପରିସ୍ଥିତି ତାକୁ ଆହୁରି
ପକ୍ଵ କରିଦେଲାଣି
ବୁଝେଇ ବି ଦେଲାଣି
ଉତ୍ତୁଙ୍ଗ ଦୁଇ ମୁଠା ମାଉସ
ପାହାଡ଼ି ଉପତ୍ୟକା ଅନ୍ଧାରୀ ଗୁହା ସର୍ବସ୍ବ
ତା'ର ଜୀବନ l
ସେ କିଛି ନୁହେଁ
ଅଛୁଆଁ ଅଛବ ଝିଅଟିଏ
ଜଙ୍ଗଲି ଜୀବଟିଏ ।।
