ଅବ୍ୟକ୍ତକୋହ

ଆହତ ଫଗୁଣେ ଅଳସି ଶ୍ରାବଣ

    ଶୂନ୍ୟତା କୋଳେ ହଜେ,

ବିଷର୍ଣ୍ଣତା ତୀରେ ନିରବ, ନିଶବ୍ଦ

     ସ୍ପନ୍ଦନ ପରଷେ ଭିଜେ ।

ସ୍ମୃତି ଅଗଣାରେ ଜୀବନ୍ତ ଇଲାକା

    ସମ୍ପର୍କ ପାଟର ଡୋରେ,

ଗୁମୁରି ଉଠଇ ଚୈତାଳୀ ବିତାନେ

   ଭୁଲେନା ଏ ମନ ଝୁରେ ।

ଅବୁଝା ଏ ପ୍ରାଣ ନିରବେ ସାଉଁଟି

    ଗହନ ଦୁଃଖକୁ ପିଇ,

ତଥାପି ଖୋଜଇ ପ୍ରାଣତା ଦରଦୀ

    ପୂର୍ଣ୍ଣାର୍ପିତ ହୃଦନେଇ ।