ଅବଶୋଶ

ବୟସର ବଢୁଥିବା ପାହାଚରେ ଚଢୁ ଚଢୁ

ବାଲ୍ୟରୁ କୈଶୋର ଆସେ ଯାଏ

ପାଚିଲା ଝଡି କଞ୍ଚା କଅଁଳିବା ପରି ।

ଶୈଶବ କାନ୍ଧରେ ପାଦ ଥାପି

ଯୌବନ ଧାଏଁ ସାଏଁ ସାଏଁ

ସୁନା କ୍ଷେତ ପରି ତାରୁଣ୍ୟରେ ପୁରି ।

ସାଇତା ସ୍ମୃତି ସବୁ କଡ ଲେଉଟାନ୍ତି

ଭାଙ୍ଗି ଯୋଡି ଭିଡ଼ି ମୋଡ଼ି

ତେଢା ମେଢ଼ା ସପନ ସରଣୀ ସାରି ।

ଯାତ୍ରାପଥେ ମିଳନ୍ତି ଯୋଡିଥାନ୍ତି

ସାଙ୍ଗସାଥି ଅନେକ ଅଗଣିତ 

ଦାଣ୍ଡ ଧୂଳି ଖେଳ 

ସ୍କୁଲ କଲେଜ ବେଳ 

ଗାଁ ସାହି ମାମୁଁ ଘର ମେଳ ସବୁରୀ ।

ନୂଆ ଅନୁଭୂତି ସହିତ ମିଳେ 

ସଖ୍ୟ ସହୋଦର ସହୋଦରୀ

ନବୀନ ନୂତନ ପ୍ରୀତି ବଲ୍ଲରୀ

ଆଙ୍କୁରିତ ମନ ବନାନୀରେ 

କନକ ଫୁଲ ଚାଉଁରୀ ।

କାହା ବିନା ଜୀବନ ଯାପନ

ଅଧା ବାଟେ ଅଟକିନି 

ହେଲେ ପ୍ରଥମ ପ୍ରେମର ସିହରଣ

ମିଠା ମିଠା ଉଦବେଳନ ଉତ୍ତରଣ

ମନେପଡ଼େ ସବୁଦିନ ସବୁ ସର୍ବରୀ ।

ଅବଶୋଶ ରହିଯାଏ ଆଶାହୀନ ଦିଶାହୀନ 

ଜୀବନ ଯୌବନ ମାରି

ବିଫଳତା ବାରି ହୁଏ ଖଟା ମିଠା ଯନ୍ତ୍ରଣାର

 ତୀକ୍ଷଣ ଚୁମ୍ବନ ଦଂଶନ ଚିରି।