ଅଭୁଲା ସ୍ପର୍ଶ

ଚୁପ ଚାପ ରାତିର ନିର୍ଜନ ବେଳାରେ,

ଆସିଥିଲ ପ୍ରିୟା ତୁମେ ଲୁଚି ନିରୋଳାରେ ।

ପବନରେ ଶୁଭୁଥିଲା ପ୍ରେମର ରାଗିଣୀ,

ଫୁଟିଥିଲେ କେତେ ରଙ୍ଗର ରଙ୍ଗଣୀ ।

ଛୁପି ଛୁପି ତୁମେ ପ୍ରିୟା ଆସିଥିଲ କାହିଁ,

ଜହ୍ନ ବି ଲୁଚି ହସୁଥିଲା ତୁମକୁ ଚାହିଁ ।

ସରମି ମୁହଁ ତୁମ ଦିଶୁଥିଲା ନାଲି,

କହିବ କହିବ ବୋଲି ଓଠ ପାରିଲନି ଖୋଲି ।

ଛୁଆଁରେ ଛୁଆଁରେ ତୁମେ ଏମିତି ଛୁଇଁଲ,

ଜାଣି ଜାଣି ମୋତେ ପ୍ରେମ ଜାଲରେ ବାନ୍ଧିଲ ।

ଚନ୍ଦ୍ରମା ପରି ଆଗୋ ଲାଗୁଥିଲ ତୁମେ,

ପବନର ଗୀତ ଶୁଭୁଥିଲା ଥିଲା ଆମରି ନାମେ ।

ଚାନ୍ଦିନୀ ରାତିରେ ଚନ୍ଦ୍ରଭାଗା କୂଳେ ବସିଥିଲେ ଆମେ ଯାଇ,

ତୁମେ କହୁଥିଲ ତୁମ ମନକଥା ମୁଁ ଶୁଣୁଥିଲି ମନଦେଇ ।

ଫିକା ଫିକା ଜହ୍ନ ରାତି ପ୍ରଣୟରେ ଲିପ୍ତ ଥିଲେ ଆମେ,

ମୁଁ ହଜିଥିଲି ତୁମ ବାହୁବନ୍ଧନରେ ହେଉଥିଲେ ଅମାନିଆଁ ଆମେ ।

ଏ କେମିତି ସମ୍ପର୍କ ଜାଣେନା ଦୁନିଆଁ ପାରିବକି ସହି,

କୁହ ପ୍ରିୟା ଜୀବନର ଶେଷ ଯାଏ ମୋର ଥିବ କି ହୋଇ ରହି ।

ତୁମେ ଛୁଉଁଥିବ ନିତି ତୁମର ଅଭୁଲା ଛୁଆଁରେ ହଜିଯାଉଥିବି ମୁଁ,

ସବୁଥାଇ ମୋର ନିଃସ୍ୱ ଆଜି କାହିଁକି ଲୋ ପ୍ରିୟା କହ ମୁଁ ।