ଅଭିମାନ ବୋଲି କିଛି

ପ୍ରାୟ ପାଖାପାଖି ଷୋହଳଟି ବସନ୍ତର 

ସ୍ବପ୍ନ ଓ ଚାଙ୍ଗୁଡାଏ ଫଗୁଣର ରଙ୍ଗ

ସାଉଁଟି ଆଣିଥିଲି ସେଦିନ 

ଖାସ୍ ତୁମେ ଆସିବ ବୋଲି ! 

ଜହ୍ନକୁ ସଜେଇଥିଲି 

ତାରାମାନଙ୍କ ରୋଷଣୀ ରେ 

ଟିପିଟିପି ଚିତାରେ 

କଜ୍ଜଳ ଗାରରେ 

ସ୍ନେହ ଶରଧାର ଶୃଙ୍ଗାରରେ

ରାତି ତ ଗାଉଥିଲା 

ସୁରିଲା ସଙ୍ଗୀତ 

ନୂପୁର ନିକ୍ଵଣର ଶବ୍ଦରେ ଛନ୍ଦାୟିତ 

ଦେହରୁ ଧିରେ ଧିରେ 

ଦେହାତୀତ ଏକ ଅଧିରପଣ

ହଁ ସଖା କେବଳ 

ତୁମେ ଆସିବ ବୋଲି

ଶେଫାଳି ତ ମୁଠା ମୁଠା ସୁରଭି

ପରଶୁଥିଲା ବିନା ଦ୍ବିଧାରେ

ରଜନୀଗନ୍ଧା ତ ସଜଉଥିଲା ରାସରଚା 

ମଞ୍ଚ ସେ ଝୁଲଣ ଦୋଳି ଅପେକ୍ଷାର ଏକ ଅହେତୁକ ନିଶାରେ ।

ଇଚ୍ଛାମାନେ ମାତାଲ୍ 

କାଦମ୍ଵରୀର ବିଭୋର ବାସ୍ନାରେ

ଧାଉଁ ଥିଲେ କେବେ 

କଦମ୍ବର କାମନା କାଖେଇ ତ

କେବେ ନୀଳଯମୁନାର ଯଉବନକୁ ଜାକିଜୁକି ଧରି ।

ସେ ଲଗ୍ନ ଵି ଯେତିକି 

ଗମ୍ଭୀର ସେତିକି ମଧୁର ଥିଲା

ହଁ କେବଳ ତୁମେ 

ଆସିବବୋଲି କାହ୍ନୁ ।

ଆଖିରୁ ପହଡ଼ ଉଠେଇ ରଖିଦେଇଥିଲି 

କୁଞ୍ଜବନର ଅଳଗୁଣୀରେ

କାଳେ ଅକସ୍ମାତ୍ ଆସି

ଫେରିଯିବ ତୁମେ 

ଜାଣିଛି ତୁମ ଆସିବା 

ଯେତିକି ଅଲୌକିକ

ତୁମ ଫେରିବାଟା ବି 

ତା' ଠୁ ଅଧିକ 

ବ୍ୟଗ୍ର ଓ ବିଚକ୍ଷଣ !

ହେଉ ପଛେ

ମୋ ଅନନ୍ତପ୍ରତୀକ୍ଷା 

ବିଳମ୍ବରେ ଫଳପ୍ରଦ 

ତଥାପି ତୁମେ 

ଆସ ସଖା ! 

ଏ ପିଆସୀ ଆତ୍ମାକୁ 

ମିଳନ୍ତା ଟିକେ ସେ 

ମୋହନରୂପର ଦେଖା

ହାୟ ଏ କ'ଣ 

ସ୍ବପ୍ନ ନା ଅବଚେତନ ?

ଆଜିବି ଆସିଲନି ନା 

କାହ୍ନୁ ଏ ଅପେକ୍ଷା ବି ଅକାରଣେ ମୂର୍ଚ୍ଛା ଗଲା ସତରେ କ'ଣ ତୁମେ ଵୁଝିପାରୁନ ଗୋଟିଏ ପ୍ରେମୀ ହୃଦୟର ଆକୁଳପଣକୁ ନା ଛଳନା ଏ ସବୁ ।

ଭୟ କରନି କାହ୍ନୁ 

ମାଗିଵିନି ଦ୍ଵାରକାରୁ 

ଅର୍ଦ୍ଧେକ ଅଂଶ ନା 

ରୁକ୍ମିଣୀ ଠାରୁ ମୋ ପ୍ରେମ ଭାଗର ଅବଶେଷ ।

କେମିତି ଭୂଲିପାରିଲ 

କାହ୍ନୁ

ଗୋପଦାଣ୍ଡର ଧୂଳି

ଯଶୋଦାଙ୍କ ଗାଳି

ଵୃନ୍ଦାଵନର ଵାଳୀ

ପ୍ରେମିକାର ଅଳି

କଦମ୍ବର କୋହ

ଯମୁନାର ମୋହ

ମଧୁଵନର ସେ ପ୍ରେମିଳ ମୂହୁର୍ତ୍ତ

ତମାଳର କଅଁଳ ମନ !

ତୁମ ଅଫେରାରେ 

ଦଗ୍ଧ ମନ ଉପଵନ 

ଆପାଦ ମସ୍ତକେ ଭର୍ତ୍ତି

ଅୟୁତ ଅୟୁତ ଅଭିମାନ

ଦେଖ ତୁମ ପ୍ରେମ ସୁହାଗିନୀ ସାଜିଛି

ଏକ ଅଲୋଡା 

ଅଭାଗିନୀ

ଅଭିମାନିନୀ !