ଅଭାଗା ମଣିଷ

ଆଲୁଅ ଉପସ୍ଥିତିରେ ବି ଅନ୍ଧାର ଆସେ ଛାଇଟିଏ ହୋଇ

ମନ୍ଦିର ଭିତରେ ବି ଦୁଷ୍କର୍ମ ଘଟିଯାଏ ପାପଟିଏ ହୋଇ,

ସବୁଦେଖି ବି ଅନ୍ଧ ସାଜନ୍ତି ଆଲୁଅ ଓ ଈଶ୍ୱର

ଧର୍ମ ଛିଡି ଖସେ ଶର୍ବରୀ ଆକାଶେ ଉଲକାଟିଏ ହୋଇ । 

ବିଦ୍ୟାଳୟ ବି ସାଜେ ବ୍ୟବସାୟ କ୍ଷେତ୍ର ଅର୍ଥାଗମ ପାଇଁ

ଦରବାର ଆଜି ସ୍ୱତଃ ପାଲଟିଛି ଚାଟୁକାରଙ୍କ ଚରାଭୂଇଁ,

ସମାଜ ଧାଇଁଛି ଆତ୍ମ ବିଜ୍ଞାପନର ପଛେ ପଛେ

ଫଗୁଣ ଆସେନା ନିରସ ହୃଦୟେ ପ୍ରୀତି ସମ୍ଭାଷଣ ପାଇଁ । 

ଚିକିତ୍ସାଳୟେ ବି ଦୁର୍ଘଟଣା ଘଟେ ମୃତ୍ୟୁର ଛାଇ ହୋଇ

ଶ୍ମଶାନ ଭୁଇଁରେ ଗଛଟିଏ ଉଠେ ଜୀବନର ଗୀତ ଗାଇ,

ଗଛରୁ ବରଡ଼ା ଖସିଖସି ଆସେ ବୟସ ପାହାଚ ଦେଇ

ନାହିଁ ନାହିଁ ଘୋଷି ଦିନ ସରିଯାଏ ଥିବା ଚିଜ ଯାଏ ରହି । 

ଦିନ ଦ୍ବିପ୍ରହରେ ହଜିଯାଏ ରାସ୍ତା ମାୟାର ପରସ୍ତ ତଳେ

ଋତୁ ଆସି ଫେରେ ଶ୍ରାବଣ ଆସେନା ଲୁଚେ ଦୂର ପାହାଡ଼ରେ,

କେଜାଣି କାହିଁକି ହସୁଛି ମଣିଷ ଲୁହର ନଦୀରେ ଭାସି

ଅପରାଧ ଆଜି ଦେହସୁହା ହେଲା ସଭ୍ୟତା ଚାଦର ତଳେ ।

ଘର ଭିତରେ ବି ଖାଇ ଗୋଡ଼ାଏ ନିଃସଙ୍ଗତାର ଭୂତ

ଯନ୍ତ୍ର ଭିତରେ ହଜିଯାଇଛି ଆଜି ସମ୍ପର୍କର ମୂଳତତ୍ତ୍ୱ,

ପରାନୁଶୀଳନେ ଦିନ ଯାଏ ବିତି ନିଜ ଘରେ ଲାଗେ ନିଆଁ

ଆତ୍ମଚିନ୍ତା ତେଜି ସ୍ୱାର୍ଥଚିନ୍ତାରେ ସବୁ ଅର୍ଥ ହୁଏ ବ୍ୟର୍ଥ । 

ଅଭାଗା ମଣିଷ ନିୟତିକୁ ନିନ୍ଦେ ନିଜ କର୍ମଫଳ ପାଇଁ

ପାପ ପୁଣ୍ୟ ସଂଜ୍ଞା ନିରୂପଣ କରି ନିଜେ ଯାଏ ଠକି ହୋଇ,

ନିଜେ ଝାଡ଼ି ହୋଇ ଆଙ୍ଗୁଠି ଦେଖାଏ ଅପରକୁ କରି ଦୋଷୀ

ଈଶ୍ୱରଙ୍କୁ ଆଖିଠାର ମାରି ଏଠି ନର୍କଭୋଗ କରୁଥାଇ ।