ଆତ୍ମପ୍ରୀତି

ହେ’ ସଖା 

ମା’ ଜଠରରୁ 

ତୁମେ ହୁଅ ଅନୁଭୂତ

ହୃଦୟର ସ୍ପନ୍ଦନ ସହିତ

ସ୍ରଷ୍ଟା ସୃଷ୍ଟି ଉଭୟେ ବିଚିତ୍ର

ପରସ୍ପର ପ୍ରେମମୟ ପ୍ରାଣେ ଅନୁରକ୍ତ l

ସଂଗଠନ ହେଉ ଅ’ବା ହେଉ ବିଘଟନ

ଅବ୍ୟକ୍ତରୁ ବ୍ୟକ୍ତ ରୂପ ନେଇ ଆସ

କରିବାକୁ ସୃଷ୍ଟି ବିଶ୍ଲେଷଣ

ମାତୃ ଗର୍ଭୁଁ ହୁଅ ନିର୍ଗମନ

ଲୀଳା ବିଗ୍ରହ ତନ୍ମୟ

ମାତା ଓ ସଂତାନ  l

ହେ ପ୍ରୀୟ

ତୁମେ ମାତା 

ତୁମେ ମାତା ସ୍ତନ

ତୁମେ ହିଁ ନବ ଶାବକ

ବୁଭୁକ୍ଷା ତୃଷା ପୀଡିତ ତଟସ୍ତ ପରାଣ l

କ୍ଷୁଧା ତୃଷା ଉପଶମେ କରିଛ ନିଦାନ

ମାତୃ ସ୍ତନୁ ସୁଧା ଧାର ହୁଏ ନିର୍ଝରଣ

ସୁଧାପାନେ ଲଭି ତୃପ୍ତି ହୁଏ ଏକାକାର

ମାତୃପ୍ରେମ ବାତ୍ସଲ୍ୟମମତା

ଏକ ଆତ୍ମା ଦୁଇଟି ଶରୀର l

ଅଭାଜନ ମୁହିଁ

ନାହିଁ ସ୍ଥୁଳଜ୍ଞାନ

ମୁଁ ପ୍ରତ୍ୟେକ୍ଷ ଅଜ୍ଞାନ ନିଧାନ

ହେ ବନ୍ଧୁ !

କେମନ୍ତେ ବର୍ଣିବି ନୈସର୍ଗିକ ନିତ୍ୟ ପ୍ରେମ 

ଆତ୍ମପ୍ରୀତି ଶରୀର ମିଳନ ।