ଆତ୍ମୀୟ

ଆତ୍ମୀୟ ବୋଲି ଯାହାକୁ ଭାବୁଛେ

ସିଏ କି ଆମର ଆତ୍ମାକୁ ଛୁଏଁ

ସବୁ ଯେଣୁ ଏଠି ମିଛ ମରିଚୀକା

ଈଶ୍ବର ବିନା କେ ନିଜର ନୁହେଁ ।

ତଥାପି ଭ୍ରମିତ ମନଟି ଆମର

ସାଂସାରିକ ସୁଖ ଲଭିବା ପାଇଁ

ଜଣେ ଆନ ସହ ଆତ୍ମୀୟତା ଗଢ଼ି

ରହନ୍ତି ଆପଣାପଣ ଦେଖାଇ ।

ଆଦର ଯତନ ସେନେହ ମମତା

ସବୁ ବାଢ଼ି ଦିଅଇ ପରିବାର

ଭାବୁଥାଏ ମନ ଜ୍ଞାତିପରିଜନ 

ସକଳେ ଏକାନ୍ତ ମୋର ନିଜର ।

ମନ ସହ ମନ ଯେଉଁଠି ମିଶଇ

ଝରି ପଡେ ସେଠୁ ଆତ୍ମୀୟ ଭାବ

ତା' ଭିତରେ ହଜି ଆନକୁ ହଜାଇ

ଭବ ପାରାବାରେ ଚାଲଇ ନାବ ।

ବିପଦେ ଆପଦେ ସାହା ହୋଇଥାନ୍ତି

ଆମକୁ କେବଳ ଆତ୍ମୀୟ ଜନ

ସେଥିପାଇଁ ତାଙ୍କ ସହ ରଖି ଭାବ 

ସଂସାରେ ଚାଳିତ ପ୍ରତ୍ୟେକ ମନ ।

ଯେପରି ସୂରୁଯ ବୁଣନ୍ତି ମୁରୁଜ

ଆତ୍ମୀୟ ମଣି ସସାଗରା ଧରା

ସେପରି ମାନବ ଆତ୍ମୀୟତା ଭାବ

ଛୁଟାଇ ଚାଲିଲେ ଦିଶିବ ତୋରା ।