ଆତ୍ମ ବିଶ୍ଳେଷଣ

ତୁ ପ୍ରତିଟି ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ 

ଜାବୁଡି ଧରିଛୁ 

ତୋର ଅହଂଭାବକୁ ,

ମିଛ ଅହମିକା କୁ ,ଅସରାଏ ସ୍ବାର୍ଥକୁ ।

ସଠତା ର ଚାଦର ଘୋଡାଇ

ନିଜକୁ ହଜାଇଛୁ ଅପ୍ରାକୃତିକ 

 ପ୍ରାସାଦର ଭିତରେ ,

ପାଦ ଥାପୁଛୁ ଶଙ୍ଖ ମଲମଲ 

  ଚଟାଣ ଉପରେ ।

ନିଜକୁ ବୋଲାଉଛୁ ମହାଜ୍ଞାନୀ ,

ଦେଖେଇ ହେବା ପଣରେ

 ହଜେଇ ଦେଉଛୁ ନିଜକୁ ।

କେବେ କି ଭାବୁଛୁ ?

ତୋର ପ୍ରତିଟି କର୍ମର 

 ଆଢୁଆଳରେ

ଲୁଚି ରହିଥିବା କିଛି ଭୁଲକୁ ।

ବିଶ୍ଳେଷିତ କରିଛୁ କି ନିଜକୁ ?

କେତେ ବା କରୁଛୁ ଠିକ୍ ଅବା ଭୁଲ ।

ପାପ ,ପୁଣ୍ୟ ନିକିତି ରେ 

 କେବେ ତଉଲିଛୁ କି ନିଜକୁ ?

 

ଧର୍ମ, ନ୍ୟାୟର କଷଟି ରେ ପରଖିଛୁ କି ନିଜକୁ ?

ପ୍ରତିଟି ଦିନର ସମାପ୍ତିରେ

 ଗୋଟିଏ ପାଦ ଆଗେଇ ଯାଉଛୁ ତୁ

 ମୃତ୍ୟୁର ଆହୁରି ନିକଟକୁ ।

ତଥାପି କି ତୁ କେବେ ବି 

ଦୂରେଇ ପାରୁଛୁ  ନିଜକୁ

 ଭୁଲ ର ସେ 

 ଅନ୍ଧକାର ପଥରୁ ;

ମୁକ୍ତ କରିପାରିଛୁ କି 

 ତୋର ଆତ୍ମାକୁ ଆତ୍ମବଢିଆମିରୁ ।

 ଏ ଅହମିକାର ମାୟାଜାଲରୁ

 ନିଜକୁ ମୁକ୍ତ କରି

 ତୁ ବାଛି ପାରିବୁକି 

  ସେ ସତ୍ ଓ ନ୍ୟାୟର 

ଅତି ମନୋଲୋଭା ପଥକୁ ।