ଆଶଙ୍କା

ମନ ଆକାଶରେ ଘୋଟିଆସେ ଯେବେ

ଅଦିନିଆ ମେଘ ପରି

ଆଶା କଢି ସବୁ ମଉଳେ ଗୋପନେ 

ମୁଖରେ ବିଷାଦ ଭରି ।

ଥରିଉଠେ ଛାତି ଅଜଣା ଭୟରେ

ପ୍ରକମ୍ପିତ ହୁଏ ପ୍ରାଣ 

ବିକଳେ ସୁମରେ ,ଥରି ଥରି କହେ

ରକ୍ଷାକର ନାରାୟଣ।

ଭରସା, ବିଶ୍ଵାସ ଦୋହଲି ଯାଏ ତ

ଆଶଙ୍କା ଆସିଲେ ମାଡ଼ି

ସ୍ଥିତପ୍ରଜ୍ଞ ଏକା ରହେ ଅବିଚଳ

ବିଭୁ ତା'ର ଆଶା ବାଡି।

ପାର୍ଥଙ୍କ ସାରଥୀ ହୋଇ ଗୀତା ଜ୍ଞାନ

ଦେଇଥିଲେ ନନ୍ଦ ସୁତ

ମନୁ ତେଜି ଭୟ , ଆଶଙ୍କା ଅର୍ଜ୍ଜୁନ 

ଜିଣିଲେ ମହାଭାରତ ।

କୋକୁଆ ଭୟର ପରାଭବ କେତେ

ଦେଖିଅଛି ଏହି ଧରା

ହରିନିଏ ବୁଦ୍ଧି, ବିବେକର ବଳ 

ମନ ଅବସାଦ ଘେରା।

ହେଉ ଆତ୍ମ ବଳେ ବଳୀୟାନ ନର

ହଟୁ ମାୟା ମରୀଚିକା

ଦଳି ଦେଇ ସବୁ ନିରାଶା ଓ ଦକା

ଚାଲିଥାଉ ଏକା ଏକା।