ମନର ମୋହ

ଭାବି ନେଇଥିଲି 

     ତୁ ହିଁ ମୋ ଅଗଣାର ତୁଳସୀ

ତୋ' ମୋ ସମ୍ପର୍କ ଯେ

     କେବେ ହେବନି ବାସି ।

ତୁ କେବେ ସୁନେଲି ସକାଳ

     ସମୟରେ ବଦଳି ଯାଉ

ପୁଣି କେବେ ସଞ୍ଜ ହେଇ 

     ଆଉ ଗୋଟେ ରାତିକୁ ଅନେଇ ଥାଉ ।

ମୁଁ ଦଦରା ନାଆ, ତୁଚ୍ଛଟାରେ

    ଅକାତ ଜଳରେ ଭାସିବାର ସ୍ବପ୍ନ ଦେଖେ

ପବିତ୍ର ପ୍ରେମ ନାଆଁରେ ନିଜକୁ

    ବିକଳାଙ୍ଗ ସଜେଇ ଧୋକ୍କା ଦିଏ ।।