ଆଶଙ୍କା

ମ୍ଳେଛ ସଂହାରଣ     ନୁହେଁ ଅକାରଣ

ଯେହେତୁ ନୃଶଂସ ପାପୀ

ପରଧର୍ମ ଧ୍ବଂସ      କରାଇ ସବଂଶ

ବିଶ୍ବ ସାରା ଯିବେ ବ୍ୟାପି ।

ମସ୍ତକେ ଦୁର୍ବୁଦ୍ଧି     ହୋଇଯାଏ ବୃଦ୍ଧି

ପରସ୍ପର ଗଲେ ମିଳି

ହିଂସ୍ର ଆଚରଣେ     ଅଧର୍ମର ରଣେ

ସଂସାରକୁ ନେବେ ଗିଳି ।

ଉଦରସ୍ଥ କରି        ଅଜଗର ପରି

ଥିବେ ସବୁ ଦରମରା

ସୂର୍ଯ୍ୟେ କୃଷ୍ଣ ଦାଗ    ଆଚ୍ଛାଦି ପରାଗ 

ଅନ୍ଧକାର ହେବ ଧରା ।

ରଣ ଗଲେ ଥମି     ସୀମା ଅତିକ୍ରମି

ଯୋଦ୍ଧାଏ ଆସିବେ ଫେରି

ତାଙ୍କ ଚଉପାଶେ    ସମ୍ମାନ ସକାଶେ

ଦେଶବାସୀ ଥିବେ ଘେରି ।

ସେ'କାଳେ ଆସନ୍ନ   ଭୟେ ଛାୟାଚ୍ଛନ୍ନ

ବିପକ୍ଷର ଶିରୀ ନାଶି

ଶତ୍ରୁସୈନ୍ୟ ଧରି     ଯୁଦ୍ଧବନ୍ଦୀ କରି

ନିଷ୍ଠୁରେ ଆଣିବେ ଶାସି ।

ଶତାବ୍ଦୀର କ୍ଷୁଧା     ନମରିଲେ ସୁଦ୍ଧା

ଅବଶ୍ୟ ଗଲେ ବି ଜିତି

ଯୁଦ୍ଧନୀତି ଚୁକ୍ତି     ନୋହିବ ବିଚ୍ୟୁତି

ଏହାହିଁ ଆମର ରୀତି ।

ଅସ୍ଥିରେ ନିର୍ମିତ      ପ୍ରାଚୀର ନିମିତ୍ତ

ଆକ୍ରୋଶେ ପ୍ରଚଣ୍ଡ କୋପ

ପାରିବ କି ଟଳି     ଯାହା ପାଇଁ କଳି

ଅସମର୍ଥ ଶସ୍ତ୍ର ତୋପ ।

ଶଯ୍ୟାରୁ ଉଠି ବି     ମରିବ ପୃଥିବୀ

ବିଦ୍ବେଷର ଏହି ରୋଗେ

ଲୋଡ଼ ବା ନଲୋଡ଼   ବିଶ୍ବଯୁଦ୍ଧ ମୋଡ଼

ନେବ ଆକ୍ରାମକ ଯୋଗେ ।

ଜୀବନ ରହିତ       ମୃତକ ସହିତ

ବଢିପାରେ ପ୍ରତିପତ୍ତି

ଅଣୁବଳ କଷି      ଧ୍ବଂସସ୍ତୂପେ ବସି

ବୋଲାଇବା ଅଧିପତି ।