ଆର୍ତ୍ତନାଦ

ବିନ୍ଦୁ ବିନ୍ଦୁ ହୋଇ ସିନ୍ଧୁ ଭରେ ସିନା

ମନ ଭରେନା କାହିଁରେ 

ମାଠିଆରେ ଛୋଟ ଛିଦ୍ର ହୋଇଥିଲେ 

ନୀର ବହେ ଧିରେ ଧିରେ ।

ମନର ଆବେଗ ସ୍ବତଃ ଅନୁଭବ

ପୂର୍ଣ୍ଣ ହେଲେ ଅଭିଳାଷ 

କଳ୍ପନା ରାଇଜେ ଭ୍ରମୁଥିଲେ ମନ

ନ ମିଳଇ ଅବକାଶ ।

ଜଳ ଯେ ତରଳ କଠିନ ବରଫ

ଆବର୍ତ୍ତନ ତାର ଗୁଣ 

ବରଫ ତରଳି ନିମ୍ନଗାମୀ ହୁଏ

ଜଳର ବିଶେଷ ଧର୍ମ ।

ଶାନ୍ତ ପ୍ରବୃତ୍ତି ଯେ ଦୃଷ୍ଟ ପଣେ ଗଣା

ଭାଙ୍ଗିଗଲେ ଧର୍ଯ୍ୟ ବନ୍ଧ

ଜଳ ସ୍ପର୍ଶେ ପ୍ରଜ୍ବଳିତ ଅଗ୍ନିଶିଖା 

ହୋଇଥାଏ ପ୍ରତିବନ୍ଧ ।

କଠିନ ପଦାର୍ଥ ଭାଙ୍ଗିଯାଏ ଯେଣୁ 

ନଥାଏ ନମ୍ରତା ଗୁଣ

ଅଗ୍ନିରେ ଶୋଧନ ହୋଇଲେ କଠିନ

ନମ୍ର ହୋଇଥାଏ ପୁନଃ ।

ବିବେକ ମନକୁ ବାନ୍ଧି ରଖିପାରେ 

ହେଲେ ବିବେକୀ ମନୁଷ୍ଯ 

ବ୍ଯବହାରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଆସିଲେ 

ମିଳଇ ଆତ୍ମ ସନ୍ତୋଷ। 

ପ୍ରତ୍ୟେକ ତାଲାର ଚାବିକାଠି ଅଛି

ଖୋଲା ପଡେନାହିଁ କେବେ

ସମୟ ବଦଳେ ପ୍ରକୃତି ବଦଳେ 

ବଦଳିବ ଅନୁଭବେ ।