ଆପେ ବୁଝିପାରେ ଯିଏ

ଏଇ ଦୁନିଆରେ ତୁମଠାରୁ ବଳି

ନିଜର ଅଛି ମୋ କିଏ !

କହିବା ଆଗରୁ ମନକଥା ସବୁ

ଆପେ ବୁଝିପାରେ ଯିଏ !

ରାଗ, ରୁଷା ଆଉ ଅଭିମାନ କଲେ

ତୁମେ ଧରନାହିଁ ଜମା

ସୁଖେ ଦୁଃଖେ ସଦା ପାଖେ ପାଖେ ଥାଇ

ସାହା ହୁଅ ମୋତେ ସିନା ।

ବିପଦେ ଧଇର୍ଯ୍ୟ ଦିଅ ତୁମେ ମୋତେ

ସୁଖେ ସାଥୀ ହୋଇ ହସ

ଯେତେ ଯେତେ ତୁମ ପ୍ରଶଂସା କରିଲେ

ହେବନାହିଁ କେବେ ଶେଷ ।

ତୁମ ଦରଶନେ ପ୍ରଫୁଲ୍ଲିତ ମନ

ବିଷାଦ ମାଡ଼େନା ପାଖ

ଅତି ଆପଣାର ତୁମେ ବୋଲି ମୋର

ଜଣାଏ ଦୁନିଆ ଯାକ ।

ତୁମ ହୃଦୟଟି ବିଶାଳ ଯେତିକି

ସେତିକି କୋମଳ ଭାରି

ତେଣୁ ଶତବାର ପ୍ରଣାମ କରେ ମୁଁ

ତୁମରି ଚରଣ ଧରି ।