ଆପେ ବଞ୍ଚିଲେ ବାପର ନାଆ

ଭାବ ଅଭାବର ଜୀବନ ଭିତରେ,

ଖୋଜୁ ଖୋଜୁ ପାଇଯାଏ କିଛି,

ପୁଣି ଭାଗ୍ୟଚକ୍ର ଘୁରୁ ଘୁରୁ,

କେବେ କେବେ ହୁଏ ଘାଣ୍ଟି ।

ଠିକ୍ ଦୁଃଖ ସମୟ ଆସିଲେ,

ମନେ ପଡେ ଆତ୍ମୀୟ ସ୍ୱଜନ,

ବାକି ସମୟେ ଯାହା ହଉ,

କିଏ କରୁଛି ଆଦର ସମ୍ମାନ।

ଦିନ ଥିଲା ଖୁସି ହୋଇ,

ଲୋକେ କରୁଥିଲେ ଅତିଥି ସତ୍କାର,

ଏବେ ସତ୍କାର ତ ଦୂର,

ଚୌହଦିରୁ ଅତିଥି କାହିଁ ଆସିଲ ।

ପରିବର୍ତ୍ତିତ ସମାଜର ନିଚ୍ଛକ ଚିତ୍ର,

ବାପା-ମାଙ୍କୁ ପ୍ରତିଦିନ କରି ତିରସ୍କାର,

ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟ ସମୟେ ଅପାରଗତା ହେଲେ,

ଲୋଡିବେ ପୁତ୍ର-ବଧୁଠୁ ମିଳୁ ସୁଖ ।

କି ବିଚିତ୍ର ଏ ମାୟାସଂସାର,

ସ୍ବ-ସ୍ୱାର୍ଥରେ ଆଜି ସବୁ ଅନ୍ଧ,

ଆପେ ବଞ୍ଚିଲେ ବାପର ନାଆ,

ଏହି ଉକ୍ତିକୁ କରୁଛନ୍ତି ସତ୍ୟ ।