ଆହେ ମହାବାହୁ

କେମିତି ସହୁଛ  ହେ କଳାଠାକୁର 

    ବୁଜିଛକି ଚକା ଆଖି 

ଆଖି ବୁଝିଲେଣି ସହସ୍ରହ ନର

   ବାଳୁତ ଯେ ନିରିମାଖି l

    

ନିଜ ମାୟା ରଚି  ଯଦୁବଂଶ ନାଶି

   ଧର୍ମେ ଉଦ୍ଧାରିଲ ମହୀ 

ମହୀମଣ୍ଡଳରେ ହାହାକାର ଶୁଭେ

    ଶୁଣ ଆହେ ଭାବଗ୍ରାହୀ l

    

ଦିନୁ ଦିନ ଭୟ  ଗ୍ରାସ କରିଲାଣି 

    ଗ୍ରାସୁଛି ବିସ୍ତାରି କାୟା

 କାୟା ସାଥେ ଛାୟା ଲୁଚି ଥିଲା ପରି

     ପରିବ୍ୟାପ୍ତ କରେ ମାୟା  l

     

ରକତ ମାଂସର   ଦେହଟା କଳୁଷ 

     ହୋଇ ଯାଇଅଛି ସତେ 

ସତ୍ଯ ଧର୍ମ ନ୍ୟାୟ   ଫେରିକି ଆସିବ

      ବିଶ୍ବାସ ଲାଗେ ପରତେ l

       

ସନ୍ତାନକୁ ମାଆ କୋଳେଇ ନେବାଟା

     ଲାଗଇ ଅଛୁଆଁ ପରି 

ପରତେ ବିଶ୍ବାସ  ଯାଉନି ମନରେ 

   କି ମାୟା ରଚୁଛ ହରି l

    

ଦୂରେ ଦେଖି ବାପା ପୁଅଠାରି ଦିଏ 

   ପାଖକୁ ନ ଆସେ ଡରି 

ଆଜି ଏ ସଙ୍କଟେ  ଆତଙ୍କିତ ବିଶ୍ବ

    ଜିଇଁବା ଯାଉଛି ମରି l

     

ଗଜ ଉଦ୍ଧାରିଲ ହରିଣୀ ରକ୍ଷିଲ

   ଦ୍ରୌପଦୀକୁ ବସ୍ତ୍ର ଦାନ 

ପୁତନା ବିନାଶି ଗୋବର୍ଦ୍ଧନ ଟେକି 

    ରଖିଲ ଗୋପୀଙ୍କ ପ୍ରାଣ l

    

କାଳୀୟଦଳନ କଂସ ସଂହାରଣ

   ଦୁଷ୍ଟ ଦାନବକୁ ମାରି

ଜଗତ ଉଦ୍ଧାର କରିଛ ମୂରାରୀ

   ଗୋପୀନାଥ ବଂଶୀଧାରୀ l

    

ହିରଣ୍ୟକଷ୍ୟପ ବକ୍ଷ ବିଦାରିଲ

   ଗଦାଧର ମାୟାଧରୀ

ଆତୁରେ ଡାକୁଛି ଏ ବିଶ୍ବ ମାନବ 

    ରକ୍ଷାକର ଚକ୍ରଧାରୀ l

ତମେ ନ ରଖିଲେ ଏ ମହା ସଙ୍କଟୁ

     କିଏ ବା ରଖିବ ଆଉ

କରଯୋଡି ପ୍ରଭୁ ଗୁହାରି କରୁଛି 

    ରକ୍ଷାକର ମହାବାହୁ l