ଆନନ୍ଦର ସନ୍ଧାନେ

ତଳକୁ ଚାହିଁଲେ    ଦିଶିବନି ତୁମ୍ଭେ

      ଆକାଶର ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ

ସବୁ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟର   ଆନନ୍ଦ ଲଭିବ

     ଆବିଳତା ଗଲେ ମନୁ||

ମନ ମଧ୍ୟେ ଯଦି    ଜମା ହୋଇଥିବ

     କର୍ଦ୍ଦମ ଆବିଳତାର

ସବୁଭାବନାରେ    କର୍ଦ୍ଦମ ଲାଗିବ   

   ଦିଶିବନି ପରିସ୍କାର ||

ତଳକୁ ଚାହିଁଲେ    ଭୂଇଁର ମଇଳା

   ଦେଖିବ ନେତ୍ର ତୁମର

ଆବିଳତା ସବୁ    ମନ ମଧ୍ୟେ ଧସି

   ସୃଷ୍ଟି  କରିବ ବିକାର||

ମୁଣ୍ଡ ଟେକି ବାରେ   ଉପରକୁ ଦେଖ

    ଆକାଶ କେଡେ ସୁନ୍ଦର

ନୀଳ ନୀଳିମାରେ    ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ  ଶୋଭା

    ଦିଶେ କେଡେ ମନୋହର||

ସେହି ସାତରଙ୍ଗେ    ମନକୁ ରଙ୍ଗା

     ଜୀବନେ ରଙ୍ଗ ଭରିବ

ନିରାଶାର ଭାବ      ମନୁ ହଟିଯିବ

     ଆଶା କିରଣ ଦିଶିବ ||

ଖରାପ ଚିନ୍ତନ   ମନରେ ନ ଆଣି

    ଆଣ ହେ ଉଚ୍ଚ ଚିନ୍ତନ

ଉଚ୍ଚମନା ନର    ସଦା ପାଇଥାଏ

      ଅମୃତଧାରା ସନ୍ଧାନ||

ନୀଚ୍ଚମନା ପାଏ   ଦୁଃଖ ସବୁବେଳେ

      ସୁଖ କଥା ଭାବିମନେ

ଯେଉଁ ସୁଖ କେବେ   ସୁଖ ଦେବାଲାଗି

     ଆସେନାହିଁ  ତା' ଜୀବନେ||

ହୁଅ ଆଶାବାଦୀ    ହୁଅ ଉଚ୍ଚମନା

   ହୁଅନାହିଁ    ଆନମନା

ପର ଦୁଃଖ ଦେଖି   ଲୋତକ ଝରାଅ

    ଦିଅନା କେବେ ଯାତନା||

ଯେତେ ବଡ ଦୁଃଖ    ଆସିଲେ ଜୀବନେ

     ଯିବନାହିଁ କେବେ ଡରି

ପାଷାଣୁ କଠିନ     ଛାତିକୁ କରିବ

     ମନୋବଳ ଦୃଢକରି||

ସାଗରେ ଜୁଆର     ଯେମିତି ଆସିଣ

    ଯାଏ କିଛି କ୍ଷଣେ ଫେରି

ଦୁଖ ଅବା ସୁଖ   ନୁହେଁ ଚିରସ୍ଥାୟୀ

     ଆସେ ଯାଏ ସେହିପରି||

ସୁଖେ ଆତ୍ମହରା   ହୁଅ ନାହିଁ ତେଣୁ

     ଦୁଃଖେ ଭାଙ୍ଗିପଡନାହିଁ

ସ୍ଥିତପ୍ରଜ୍ଞ ଭାବେ   ସତ୍ କର୍ମ କଲେ

    ଆନନ୍ଦ ଲଭିବ ଭାଇ ||