ଆମ ସ୍ୱାଧୀନତା

ଆଜି ଅଛି ମୁହିଁ ନଥିବି କାଲିକି

ଥିବ ମୋ ଭାରତ ମାତା

କରୁଛି ବନ୍ଦନା ଚରଣେ ତାହାର

ଭକ୍ତିରେ ନୁଆଇଁ ମଥା l

ଜନ୍ମଦାତ୍ରୀସମ ତା କୋଳେ ଶରୀର

ଲଭିଛି ଜନମ ମୋର

ଭୁଲି ମୁଁ ପାରୁନି ପାରିବିନି ଭୁଲି

କଟିଗଲେ ମଧ୍ୟ ଶିର l

ଅଗଷ୍ଟ ପନ୍ଦର ଆସିଯାଏ ଯେବେ

ଗୋଡ଼ ମୋ ଲାଗେନି ତଳେ

ଖୁସି ମନାଏ ମୁଁ ଉଡାଇ ତ୍ରିରଙ୍ଗା

ସାଙ୍ଗ ସାଥୀଙ୍କର ମେଳେ l

ଥିଲା ପରାଧୀନ ଜନ୍ମଭୂମି ମୋର

ବ୍ରିଟିଶ ଶାସନାଧୀନ

ମୁକ୍ତି ସେ ଲଭିଲା ବିଦେଶୀ କବଳୁ

ଅଗଷ୍ଟ ପନ୍ଦର ଦିନ l

ଯେଉଁ ଦେଶପ୍ରେମୀ ସହିଦ ସଂଗ୍ରାମୀ

ଦେଇଗଲେ ଆତ୍ମବଳି

ତାଙ୍କ ଶ୍ରୀଚରଣେ ହୋଇ ନତ ମସ୍ତ

ଜଣାଉଛି ଶ୍ରଦ୍ଧାଞ୍ଜଳି l

ଝାନସୀର ରାଣୀ, ରାଣୀ ଲକ୍ଷ୍ମୀବାଇ

ଥିଲେ ବୀରାଙ୍ଗନା ନାରୀ

ଥିଲେ ସରୋଜିନୀ ନାଇଡ଼ୁ ଏ ଦେଶେ

କୀର୍ତ୍ତି ତାଙ୍କ ଅସୁମାରି l

ବଚେଶ୍ୱରୀ ପାଲ ଥିଲେ ସାହସିନୀ

ନାରୀମଧ୍ୟେ ଅଗ୍ରଗଣ୍ୟା

ଆରୋହଣ କରି ପର୍ବତ ଶିଖର

ହେଲେ ସେ ସ୍ୱନାମ ଧନ୍ୟା l

ସେହି ମାତୃଭୂମି କୋଳରେ ଜନମି

ନାରୀ ଯଦି ଅଗ୍ରଗଣ୍ୟା

ରାତ୍ରେ ଏକୁଟିଆ ଗଲେ ବାହାରକୁ

ହୁଏ କାହିଁକି ଛାନିଆ ?

ଉଙ୍କିମାରେ ପ୍ରଶ୍ନ କେତେ ଯେ କେଜାଣି

ମନ ହୁଏ ଭାରାକ୍ରାନ୍ତ

ସ୍ୱାଧୀନତା ତେବେ ହଜିଲା କେଉଁଠି

ଏ ପ୍ରଶ୍ନ ଅସମାହିତ l

ଏବେ ବି ରହିଛି ସୁଦୂର ଇଲାକା

ଶିକ୍ଷା ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ଅବ୍ୟବସ୍ଥା

କନ୍ୟା ଭ୍ରୂଣହତ୍ୟା ହୁଏ ଗୋପନରେ

ଶୁଣି ଘୁରିଯାଏ ମଥା l

ଛାଡ଼ି ଭିଟାମାଟି ବାହାରକୁ ଯାଇ

ଖଟନ୍ତି ଦାଦନ କେତେ

ବୃଦ୍ଧ ପିତାମାତା ଦୂରେ ରହି ଘରେ

ନିର୍ଯ୍ୟାତିତ ନାନାମତେ l

ରାଜ୍ୟ ରାଜ୍ୟ ମଧ୍ୟେ ହୁଏ ଦୃଶ୍ୟମାନ

ଉନ୍ନତିରେ ବିଷମତା

ଗୋଟିଏ ମାଆର ହୋଇ ବି ସନ୍ତାନ

ଭୋଗିଥାନ୍ତି ଦାରିଦ୍ର୍ୟତା l

ପଡୋଶୀ ଅଟନ୍ତି ଶତୃ ଆମର

ତାଙ୍କୁ ହେବା ସାବଧାନ

ଦେଶେ ଅସ୍ଥିରତା ଆତଙ୍କବାଦକୁ

ଦେଇଥାନ୍ତି ପ୍ରୋତ୍ସାହନ l

ଆଜି ଏ ପବିତ୍ର ଦିବସରେ ଚାଲ

ସର୍ବେ ହୋଇ ଏକ ମନ

ଆମ ଭିତ୍ତିଭୂମି ସଜାଡ଼ି ଦେଶରେ

ପ୍ରଗତିରେ ଦେବା ଧ୍ୟାନ l

ଆତ୍ମନିର୍ଭର ଭାରତ ଗଠନେ

ଆଜି ହିଁ ସଂକଳ୍ପ ନେବା

ଭାରତମାତାର ଟେକ ରଖି ବିଶ୍ୱେ

ଉତ୍କର୍ଷତା ଭରିଦେବା l