ଆମ ସ୍ୱାଭିମାନ

ଜାଗି ଉଠ ସର୍ବେ ହେ ,ଓଡିଶାବାସୀ

ଅତୀତ ଗୌରବ ହେଜି

ଜାତି ନନ୍ଦିଘୋଷ ଚକକୁ ଗଡାଅ

ଆଳସ୍ୟ ପଥକୁ ତେଜି ॥

ମାଆ ,ମାଟି ,ମାତୃଭାଷାର ମମତା

ସବୁଠାରୁ ଗରୀୟସୀ

ସେ ମମତା ବହ୍ନି କରି ପ୍ରଜ୍ଵଳିତ

ହଟାଇବା ଜାତି ମସି ॥

ମାଆର ମମତା ମାଟିର ବାସନା

ମାତୃ ଭାଷାର କଥନ

ସବୁଠାରୁ ପ୍ରିୟ ହରିନିଏ ମନ

ଅମୃତଠୁ ମିଠା ଜାଣ ॥

ଶାସ୍ତ୍ରୀୟ ମାନ୍ୟତା ଲଭିଛି ହିଁ ଭାଷା

ଐତିହ୍ୟ ଗୌରବ କଥା

ପ୍ରତି କ୍ଷେତ୍ରେ ସିନା ହେଲେ ବ୍ୟବହୃତ

ବୃଦ୍ଧିହେବ ଉତ୍କର୍ଷତା ॥

ରୂପ ଶ୍ରୀ ତରୁଣୀ ହୋଇଣ ଘରଣୀ

ନହୋଇ ପାରିଲେ ମାତା

ମିଳେ କି ଆନନ୍ଦ ନଥିଲେ ନାରୀତ୍ଵେ

ବାତ୍ସଲ୍ୟ ର ମାଦକତା ॥

ବୀର ପ୍ରସବିନୀ ସୁଜଳା ସୁଫଳା

ପ୍ରକୃତି ସମ୍ପଦେ ପୂର୍ଣ୍ଣ

ଖଣି ଖାଦାନରେ ପୂର୍ଣ୍ଣଗଭା ଯିଏ

ତା ସନ୍ତାନ ହୀନିମାନ ॥

ଉପଯୁକ୍ତ ପ୍ରାପ୍ୟ ପାଉନି ଓଡିଆ

କେଂଦ୍ରେ ସଦା ଉପେକ୍ଷିତ

ତେଣୁ ହଟୁନାହିଁ ରାଜ୍ୟରୁ ଦାରିଦ୍ର୍ୟ

ବୋଲି ରାଜନୀତି ମତ ॥

ଓଡ଼ିଶା ଛାଡିଲେ ଓଡିଆ ତା ଭାଷା

ନଧରେ ଆଉ ପାଟିରେ

ରୋଗ ଉପସମେ ରୋଗୀଟି ଯେସନ

ରହେନାହିଁ ଚିକିତ୍ସାରେ ॥

ଭାଷା ପ୍ରୀତି ଆଉ ଭାଷା ସ୍ୱାଭିମାନ

ଜାତିର ହିଁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଗର୍ବ

ଜାତି ପରିଚୟ ମିଳେ ହିଁ ଭାଷାରୁ

ଭାଷାର ଯେସନେ ଭାବ ॥

ଲେଖିଲେ ପଢିଲେ କହିଲେ ଓଡ଼ିଆ

ରହିବନି ଭାଷା ତୃଟି

ସରକାରୀ କ୍ଷେତ୍ରେ ହେଲେ ବ୍ୟବହୃତ

ମହତ୍ତ୍ୱ ଉଠିବ ଫୁଟି ॥

ଓଡ଼ିଆ ସଂସ୍କୃତି ଓଡ଼ିଆ ଗୌରବ

ଓଡ଼ିଆର ସ୍ୱାଭିମାନ

ତାହାରି ଉତ୍କର୍ଷେ ଦେଇ ମନ ପ୍ରାଣ

ବଢାଇବା ଜାତି ମାନ ॥

( ସଦାନନ୍ଦ ପ୍ରତିହାରୀ )

୩୧-୦୮-୨୦୧୮