ଆମ ଭାଷା

ଭାଷାର ମଳୟ ବହଇ ମରତେ

   ଉକ୍ତିରେ ଉପମା ଦେଇ,

ପଦ ସଙ୍ଗେ ପଦ  ଯତିପାତ ଯୋଡ଼ି

    ଅଳଙ୍କାର ପିନ୍ଧୁ ଥାଇ ।

ମୋ ଭାଷା ଅକ୍ଷର କେଡେ ଚମତ୍କାର 

  ସାଧବ ବୋହୂ ଓଢ଼ଣୀ,

ବିନ୍ଦୁ ଠାରୁ ନେଇ  ସିନ୍ଧୁ ପରିର୍ଯ୍ଯନ୍ତେ 

   କି ସୁନ୍ଦର ତା ଚାହାଣି ।

ମୋ ଭାଷାରୁ ମିଳେ ଜେଜେ ବାପାଙ୍କର 

   ହାତର ବାଙ୍କୁଲି ବାଡ଼ି,

ଜେଜେ ମାଆଙ୍କର   ହାତର କଙ୍କଣ

   ସୁନା ଗହଣାର ପେଢ଼ି ।

ମାତୃଭାଷା ଛାଡ଼ି  ଯେ ପକାଏ ରଡି 

   କହି ନିଜେ ମହାଜ୍ଞାନୀ,

ସେପରି ଜନର  କାହିଁ ପୁଣ୍ୟ ଜ୍ଞାନ 

  ଅଟଇ ସେ ବେଇମାନୀ ।