ବିଶ୍ୱାସ ବଡ଼ ନା ରକତ ବଡ଼

ମୋତେ ଯଦି କେହି କେବେ ପଚାରଇ

ବିଶ୍ବାସ ବଡ଼ ନା ରକତ ବଡ଼

ଉତ୍ତର କେବଳ ତାହାକୁ ମିଳିବ

ବିଶ୍ବାସ ଜିତଇ ହୃଦୟଗଡ଼ ।

ରକତ ଦିନେ ବି ଠକି ଦେଇପାରେ

ନିଜର ସ୍ବାର୍ଥକୁ ଆଗରେ ରଖି

ମାତ୍ର ଏ ବିଶ୍ବାସ ମନ ପରିଧିକୁ

ରଖଇ ସର୍ବଦା ଚନ୍ଦନ ମାଖି ।

ରକ୍ତ ପାଇଁ ରକ୍ତ ଜନମୁ ମରଣ

ମିଛ ମରୀଚିକା ପଛରେ ଧାଏଁ

ମାତ୍ର ବିଶ୍ବାସଟା ସତ୍ୟ ଚିରନ୍ତନ

ସୁଧାଝର ହୋଇ ହୃଦୟ ଛୁଏଁ ।

ହୃଦୟ-ପ୍ରାଚୀର କରି ଧୂଳିସାତ୍

ରକତ ଖେଳାଏ ଚକାଭଉଁରୀ

ମାତର ବିଶ୍ବାସ ଦେଇ ପାରିଥାଏ

ସମ୍ପର୍କର ରାଜମହଲ ତୋଳି ।

ପର କଲେ ରକ୍ତ ମନ ସିନା କାନ୍ଦେ

ଆଶିଷର ଝର ହୁଅଇ ଶୁଷ୍କ

ବିଶ୍ବାସ ସାଥିରେ ସଦା ହସିଖେଳି

ଲଭିଥାଏ ଆତ୍ମା ଅତି ସନ୍ତୋଷ ।

ରକତ ଛିଣ୍ଡାଇ ବିଶ୍ବାସର ଗଣ୍ଠି

ଲହୁ ସମ ଲୁହ ଥାଏ ଝରାଇ

ମାତ୍ର କା' ବିଶ୍ବାସ ବିଶ୍ବାସୀ ପାଖରେ

ସରବଦା ମଜଭୂତ ରହଇ ।

ରକତ ହରାଇ ମଣିଷପଣିଆ

ସମାଜ ଚକ୍ଷୁରେ ହୀନ ଗଣନ

କୋଳେଇ ନିଃସ୍ଵାର୍ଥ ପ୍ରେମରେ ବିଶ୍ବାସ

ରକତଠୁ ବଡ଼ ଚିହ୍ନଟ ଜାଣ ।