କଲମ

ଧଳା କାଗଜରେ ନୀଳ, ନାଲି, ବ୍ଲୁ

ନାନା ରଙ୍ଗ ଯେ ଝରାଏ

ଭାଷା ପ୍ରକାଶର ମାଧ୍ୟମ ପରା ସେ

କଲମ ନାମକୁ ବହେ ।

ରଙ୍ଗପାଣି ପେଟେ ଥିଲା ପରଯ୍ୟନ୍ତ

ଚାଲି ପାରେ ଅବିରତ

ପେଟ ଖାଲି ହେଲେ ମୁହଁ ଶୁଖିଯାଏ

ହୁଏ ସେଥିରୁ ବିରତ ।

ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ନାମ ରୂପରେ ଆଜି ସେ

ଆସିଛି ଆମ ପାଖକୁ

ଭାରି ଆଦରରେ ପିଲାଠାରୁ ବୁଢା

ଧରିଥାନ୍ତି ହାତେ ତାକୁ ।

ଲେଖିଲେଖି ପିଲେ ଶିଖିଥାନ୍ତି ପାଠ

ଏହି କଲମ ମାଧ୍ୟମେ

ଠିଆ ହୋଇଥାନ୍ତି ଶେଷରେ ଶିକ୍ଷିତ

ସୁଦକ୍ଷ ବିନ୍ଧାଣି ନାମେ ।

ଜ୍ଞାନ ପ୍ରଦାନରେ ସଦା ସେ ଜାଗ୍ରତ

କେବେ ଥକି ପଡେ ନାହିଁ

ତା'ର ଏହି ସେବା ମାନବର ବଳ

ଆଗକୁ ବଢିବା ପାଇଁ ।

ସାହିତ୍ୟ ଜଗତେ କଲମର ଦାନ

ଅଟଇ ଅତୁଳନୀୟ

ଶବ୍ଦ ତୋଳି ଧରି ଲେଖକ ଲେଖିକା

ଉଡ଼ାନ୍ତି ଭାଷାର ଜୟ ।

କେବେ ସେ କବିର ନିଭୃତ କୋଣରୁ

ଝରାଏ ମଧୁ ରାଗିଣୀ

କେବେ ତୋଳିଧରି ବେସୁରା ରାଗିଣୀ

ହୃଦୟକୁ ଦିଏ ହାଣି ।

ଗଳ୍ପ, ଏକାଙ୍କିକା, କବିତା, ପ୍ରବନ୍ଧ

ନାଟକାଦି କରି ଦାନ

ସମାଜେ ସଂସ୍କାର ଆଣିଥାଏ ପରା

ସବୁ ଏକଲମ ମୁନ ।

ପୁରାଣଗାଥାଠୁ ଇତିହାସ ଯାଏ

ସବୁ କଲମ ଲେଖଇ

ଗାଣିତିକ, ଜ୍ଞାନବିଜ୍ଞାନାଦି ତଥ୍ୟ

ବପନ ସେ କରିଥାଇ ।

କଳାଟାକୁ ଧଳା ଧଳାଟାକୁ କଳା

ଯେତେ ଅସାଧ୍ୟ ସାଧନ

କରି ପାରିଥାଏ ତାହାର କାଳିରେ

ଆଲୋକ ବି ପ୍ରଦର୍ଶନ ।

ଅସୁମାରି ପରା ତା’ର ଗୁଣପ୍ରଭା

ଯେତେ ଲେଖିଲେ ବି କମ୍

ଜଣାଏ ତାହାର ସୃଷ୍ଟିକରତାଙ୍କୁ 

ହୃଦୟୁ କୋଟି ପ୍ରଣାମ ।।