ମୁଁ ଏବେ ବି ପରାଧୀନ

ଉତ୍କଳ ସନ୍ତାନ ତୁମେ ବୀର ପୁଅ 

ବୀରତ୍ଵେ ପକାଅ ସ୍ବର,

ଗରିବ ମରଇ କାହିଁକି ହେ ବୀର 

କିବା ପିଛେ ଉଡ୍ର ମୋର ।

ସ୍ବାଧୀନ କି ତୋର ଛଡାଇ କେ ନେଲା

କରମେ ଲଗାଇ ନିଆଁ,

ପରାଧୀନ ହୋଇ କେତେ ତୁ ଚଳିବୁ

 ଫିରିଙ୍ଗି ବ୍ରିଟିଶ୍ ଧୂଆଁ ।

ଇଁରେଜ ଶାସନ  ଚାଲିଗଲା ସିନା

ବଡଲାଟ୍ ହେଲେ କେତେ,

ଶାନ୍ତ ଦରବାର ଆଉ କିବା କାହିଁ 

ଅଶାନ୍ତ ଜନ୍ମିଲେ ଯେତେ ।

କଂସେଇ ନାମରେ ନାମିତ ଅଟେରେ

ତୋର କେଇ ବଡବାବୁ,

ମୃତ୍ୟୁ ଶରୀରକୁ ହଜେଇ ଦେବେରେ

କେହି ନ କରିବେ କାବୁ ।

ଭଙ୍ଗା ନାବେ ତୋତେ ବସାଇ ଦେଲେଣି 

କେବେ ତୁ ଜାଣିବୁ କହ,

ବିରୋଧୀ ସ୍ବରକୁ ଉତ୍ତୋଳନ କର

ନ୍ୟାୟୀ ତୁ ଉତ୍କଳ ପୁଅ ।

କେତେ ମିଛ ତୋତେ  ପ୍ରତିଶୃତି ଦେଇ

ଦେଲେଣି ଭକୁଆ କରି,

ଆଉ କେତେ ଦିନ ଦେଖ ତୁ ନନ୍ଦନ 

ଖାଇଯିବେ ମାଂସ ତୋ'ରି ।

ଆହାରେ ମୋ ଧନ କେତେ ଦୁଃଖ ପାଉ

ଦାଦନ ଖଟଣୀ ତୋର,

କାହିଁ ଗଲେ ତୋର ବଡ ବଡ ନେତା 

କହିଥିଲେ କେତେ ଗୀର ।

ରାତି ଦିନ ତୋର ହୋଇଲା ସମାନ 

ଆଖିରୁ ଝରାଇ ଲୁହ 

ପଚାର କୁମର  ନେତାକୁ ତୋହର 

କେମିତି କରିଛି ଗୃହ ।