ଆଲୋ ବର୍ଷା ରାଣୀ

ବାଟବଣା ହୋଇ ଚାଳିଗଲ ତୁମେ

ଆଲୋ ମୋ ବରଷା ରାଣୀ

ତୁମ ବିନା ଧରା କାନ୍ଦୁଛି ଯେ ନିତି

ଆକୁଳେ ବାହୁନି ବାହୁନି ।

ନଈ, ନାଳ, ବିଳ ସବୁକିଛି ସତେ

ଗଲାଣି ତ ସବୁ ସୁଖି

ପାରୁନ କି ତୁମେ ବରଷା ରାଣୀ ଲୋ

ଦୁଃଖ କଷ୍ଟ ଆମ ଦେଖି ।

ତୁମ ବିନା ଏଇ ପ୍ରାଣୀଜଗତଟା

ଖରାତାତିରେ ମରୁଛି

ପରଶରେ ତୁମ ଭିଜିବାକୁ ସତେ

ନିତି ତୁମକୁ ଖୋଜୁଛି ।

ପାଉନାହିଁ ତୁମ ଦେଖା ଦର୍ଶନ

ଆକୁଳ ହେଉଛି ପ୍ରାଣ

ତୁମ ବିନା ସବୁ ଅଚଳ ନିଶ୍ଚଳ

ବୁଝେ ନାହିଁ ଜମା ମନ ।

ଅଭିମାନ କରି ଚାଳି ଯାଇଅଛ

ଫେରିବାର ବାଟ ନାହିଁ

କାହିଁକି ଏମିତି କରୁଛ ସେ ବର୍ଷା

ବୁଝି ପାରୁନାହିଁ ମୁହିଁ ।

ଚଷାଭାଇର ଯେ ବିଳ ଶୁଖିଲାଣି

ମୁଣ୍ଡେ ପଡ଼ିଛି ଚଡ଼କ

ଦୁଃଖରେ ମୁଣ୍ଡକୁ ବୁଦ୍ଧି ଜୁଟୁନାହିଁ

ପେଟେ ଜମା ନାହିଁ ଭୋକ ।

ତୁମରି ବିହୁନେ ପ୍ରତିଟି ଜୀବନ

ହେଉଅଛି ହାହାକାର

ତୁମେ ନ ଫେରିଲେ ଏ ଧରା ଧାମଟି

ହୋଇଯିବ ଛାରଖାର ।

ନକରି ଡେରି ବେଗି ବେଗି ତୁମେ

ଫେରିଆସ ବର୍ଷା ରାଣୀ

ତୁମ ଆଗମନେ ଧରଣୀ ହସିବ

ପାଇ ତୁମ ବର୍ଷା ପାଣି। ।