ଆଜିର ନାରୀ

ଆଜିର ଦୁନିଆ ଚାଲିଛି ଅବାଟେ

      ସଂସ୍କୃତି ଯାଉଛି ହଜି,

ପୁରୁଣା ଦିନର କଥା ସବୁ ଆଜି

      ମଣିଷ ପାରେନା ହେଜି |

ନାରୀ ଭୁଲିଲାଣି ଜୀବନର ଶୈଳୀ

      ସହରୀ ଚଳଣି ଦେଖି,

ମାଆ ପିନ୍ଧୁଥିବା ଶାଢ଼ୀ ପିନ୍ଧା ଆଉ

      ଝିଅ ମନେ ନାହିଁ ଲାଖି |

ପିଲାଦିନେ ମାଆ ଶିକ୍ଷା ଦେଇଥିଲା

      ରଖିବାକୁ ମୁଖେ ଲଜ୍ଜ୍ୟା,

ମମତା ମଧୁର ସେନେହ ଧାରାରେ

      ବୋହୂ ଭାବେ ହେବ ସଜ୍ଜା |

ଆଜିର ଶିକ୍ଷାରେ ନାହିଁ ମାନବତା

      କେମିତି ଶିଖିବେ ପିଲେ,

ଆଧୁନିକତାର ପ୍ରଲୋଭନେ ପଡି

      ନାରୀ ନିତି ବାଟ ଭୁଲେ |

ଯେତେବେଳେ ଆସେ କୈଶୋର ର ମାୟା

      ମନ ତ ଚହଲା ହୁଏ,

ଅତୀତରେ କିନ୍ତୁ ସମାଜର ଭୟ

      ଉଚ୍ଛନ୍ନତା ଚାପି ଥାଏ |

ଝିଅଟିଏ ଦିନେ ପିନ୍ଧୁଥିଲା ବାସ

      ରଖୁଥିଲା ତାର ମାନ,

ଆଜିର ପୋଷାକ ଚିରା ଚିରା ପରି

      କରିଥାଏ ଅର୍ଦ୍ଧ ନଗ୍ନ |

ଆଚାର ବିଚାର ବଦଳି ଗଲାଣି

      ବ୍ୟବହାର ତିକ୍ତ ଲାଗେ,

ନାହିଁ ସେଦିନର କୋମଳ ମଧୁର

      ଭାଷା ସହ ହସ ଆଗେ |

ଏଥିପାଇଁ ଦାୟୀ ନୁହେଁ ଝିଅଟିଏ

      ଦାୟୀ ଆମରି ସମାଜ,

ମଣିଷ ପଣିଆ ହଜାଇ ଦେଲାଣି

      ସ୍ୱାର୍ଥ ପାଇଁ ସାଜେ ବାଜ |

ଯେଉଁ ନାରୀ ଦିନେ ସହନଶୀଳା ରେ

      ଥିଲା ଧରିତ୍ରୀର ସମ,

ଆଜି ମନେ ତାର ଭରା ଅହମିକା

      ଯାହା ଜୀବନର ଭ୍ରମ |