ଶଙ୍ଖା ସିନ୍ଦୂର

ସଜାଏ କନ୍ୟାକୁ      କାହା ଘର ବଧୁ

   ଟୋପାଏ ସିନ୍ଦୂର ଦି ପଟ ଶଙ୍ଖା

ନିଜ ଘର ଛାଡି       କର୍ମକୁ ଆଦରି

    ନୂଆ ବନ୍ଧନରେ ହୁଅଇ ବନ୍ଧା ।

ନାରୀ ପାଇଁ ଶଙ୍ଖା     ସିନ୍ଦୂରର ମୂଲ୍ୟ

    ନିଜ ଜିବନଠୁ ମଣେ ମହଙ୍ଗା

ନାରୀର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ    ଶଙ୍ଖା ଓ ସିନ୍ଦୂର

    ତା ପାଇଁ ସର୍ବଦା ପବିତ୍ର ଗଙ୍ଗା ।

ହେଉ ମାଟି ଶଙ୍ଖା    ହେଉ ସୁନା ଶଙ୍ଖା 

   ପବିତ୍ର ବନ୍ଧନେ ମୂଲ୍ୟ ତା ସମାନ

କା ପାଇଁ ସିନ୍ଦୂର      ଖେଳର ଅବିର

    ନାରୀ ସିନ୍ଥି ପାଇଁ ଅମୂଲ୍ୟ ଧନ ।

ପତିବ୍ରତା ନାରୀ     ସ୍ବାମୀ ସେବା କରି

   ସ୍ୱାମୀର ସଂକେତ ଆଭୂଷଣେ ବହି

ପରିଚୟ ଦିଏ        କାର କୁଳ ବଧୁ

   ସିମନ୍ତେ ସିନ୍ଦୂର ହସ୍ତେ ଶଙ୍ଖା ଦୁଇ ।

କୁଳ ସୁଲକ୍ଷଣା       କୁଳ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ଗଣା

   ବଜାୟ ରଖେ ଯେ ସିନ୍ଦୂର ଶଙ୍ଖା

ଅଭାଗିନୀ ହୋଇ     ଦିଏ ଯେ ହଜାଇ

    ସମାଜ ଦିଅଇ ବିଧବା ଆଖ୍ୟା ।