ବଳ ବୟସ ମୋର କାହିଁ

ପାଟିକୁ ସୁଆଦ    ମସଲାର ମୁଢ଼ି

   ଭାଷାକୁ ସୁନ୍ଦର ରୂଢି

କହୁଥାନ୍ତି ନିତି    ପାକୁଆ ପାଟିରେ

   ଆମ ଗାଆଁ ବୁଢ଼ା ବୁଢ଼ୀ ।

ସ୍ଵାଦ ସୁମଧୁର     ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାର

    ଛାନ୍ଦ ରୂଢି ଆଳଙ୍କାରେ

କଥା ସାଧାରଣ    ତାପ୍ତର୍ଯ୍ୟରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ

    ରୂଢି ପ୍ରୟୋଗ ଭାଷାରେ ।

ବନ୍ଦିଶାଳେ  ବସୁଦେବ   କହିଥିଲେ

    କୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ଦେଖି ଆଗରେ

ତୋତେ ତୁହି ରକ୍ଷା   କର ଆହେ ପ୍ରଭୁ

     ନିବେଦନ ତୋ ପୟରେ ।

ବଳ ଆଉ ନାହିଁ      ବୟସ ବା କାହିଁ

    ରାତି ଶେଷ ପାହାନ୍ତାରେ

ପାରିବି ଆଉ କି       ପୁତ୍ର ଉପୂଜାଇ

    କାଳ ମୋତେ ହାତ ଠାରେ ।

ଥାଉ ବଳ ବୀର୍ଯ୍ୟ   ସାହସ ଓ ଧୈର୍ଯ୍ୟ

    କାଳର କବଳେ ପଡ଼ି

କୁପଥଟି ଦିଶେ      ସୁପଥ ପରାଏ

     ଅଜାଣତେ ଯାଏ ହୁଡ଼ି ।

ସାହସ ଓ ଧୈର୍ଯ୍ୟ   ପୁଣି ବଳ ବୀର୍ଯ୍ୟ

    ହୋଇଗଲେ ପ୍ରଶମିତ

ନିଜକୁ ନିଜେ ସେ   ଅସହାୟ ମଣେ

   କା ' ଉପରେ ହୁଏ ନ୍ୟସ୍ତ ।

ଅସହାୟ ବେଳେ  କଥାରେ କଥାରେ

    କୁହନ୍ତି ସଭିଏଁ ମୁହେଁ

ଯିଏ ଭାବ ବୁଝେ   ମରମକୁ ଭେଦେ

    ପୁଣି କେ ହସି ଉଡ଼ାଏ ।