ବିନାଶ୍ରୟେ ନ ବର୍ତ୍ତନ୍ତି କବିତା

ମନର ଭାବକୁ ରୂପ ଦେବାପାଇଁ

କବିତା ହୁଅଇ ଲେଖା

ଗୋଟିଗୋଟି ଶବ୍ଦ ସୂତାରେ ଗୁନ୍ଥିଣ

ଛନ୍ଦ ରେ ଦିଅଇ ଦେଖା l

ବିନା ଆଶ୍ରୟ ରେ ଗୁଞ୍ଜରଣ ନୁହେଁ

କବିତା ବନିତା ଲତା

ଆଶ୍ରୟ ମାଧ୍ୟ୍ୟମ ଆବଶ୍ୟକ ହୁଏ

ଲେଖିବା ପାଇଁ କବିତା l

କବିର ମନକୁ ପଦଟିଏ ଯଦି

ଆସିଯାଇଥାଏ ଥରେ

ପଦରେ ପଦକୁ ଛନ୍ଦି ଛନ୍ଦି ସିଏ

କବିତା ରଚନା କରେ l

ପ୍ରଥମ ପଦ ଟି ପ୍ରିୟା ପ୍ରିୟ କିବା

ହେଉ ଇଶ୍ୱର ଙ୍କ ସୃଷ୍ଟି

କଳ୍ପନା ର ଚିତ୍ର ପଟେ ଉଙ୍କିମାରେ

ଲେଖା ହୁଏ ତ ଝଟତି l

ଯଦି ସେ କବିତା କାହାର ମନକୁ

କରିଥାଏ ଉଦବେଳିତ

ସଫଳ ହୁଅଇ କବିର ଲେଖନୀ

କବି ହୁଏ ଆନନ୍ଦିତ l

କବିତା ତ ଏକ ସ୍ତ୍ରୀଲିଙ୍ଗ ଅଟଇ

ପ୍ରେମେ କେବେ ମତୁଆଲା

କେତେବେଳେ ପୁଣି କଲମ ମୁନକୁ

ଖଣ୍ଡା ବର୍ଚ୍ଚା ରୂପ ଦେଲା l

ଲେଖନୀ ମୁନ ତ ଚାଲିଗଲେ ଥରେ

କବିତାଟି ରୂପ ନିଏ

ଆବଶ୍ୟକ ନାହିଁ ଖଣ୍ଡା ତଳୁଆର

ସଭିଙ୍କୁ ମାରି ଶୁଆଏ l

କେବେ ପୁଣି ଅମୃତ ର ଧାରା ବର୍ଷି

ଉଜୀବିତ କରେ ସର୍ବେ

ତା ଭାବ କୁ ପାଇ କବିର କବିତା

ଛନ୍ଦମୟ ହୁଏ ଗର୍ବେ ।

ସରସ୍ବତୀ ଆସି କଣ୍ଠରେ ବସିଣ

ଶବ୍ଦ ପୁଞ୍ଜ ଯୋଡି ଦ୍ୟନ୍ତି

ତାକୁ ମାଳା କରି ଗୁନ୍ଥି ଚାଲେ କବି

କେହି ନଜାଣେ ତା ପ୍ରୀତି l

କବିତା ଦିବସ ଏକୋଇସି ମାର୍ଚ୍ଚ

ବିଶ୍ୱରେ ପାଳନ ହୁଏ

ସବୁ କବି ବସି କବିତା ଲେଖନ୍ତି

ବାଣୀ ଠାକୁରାଣୀ ମୋହେ l