ଆହେ ହରିହର

ଲୀଳା ପାଇଁ ପ୍ରଭୁ ଖେଳା ଲଗାଇଛ

   ତୁମେ ହରି ତୁମେ ହର,

ତୁମେ ହିଁ ଅନନ୍ତ ନାହିଁ ଆଦିଅନ୍ତ

   ନାହିଁ ଭେଦର ବିଚାର ।

ନାମର ମହିମା ନାମୀର ଗାରିମା

   ଆନ କେ ପାରିବ ଜାଣି,

ମୂଳେ ବ୍ରହ୍ମା, ମଧ୍ୟେ ବିଷ୍ଣୁ ଅଗ୍ରେ ଶିବ

   ଲିଙ୍ଗରେ ଅପୂର୍ବ ଠାଣି ।

ସେହି ଲିଙ୍ଗରାଜ ଅର୍ଦ୍ଧ ନାରୀଶ୍ୱର

    ଶିବଶକ୍ତି ଶ୍ରଦ୍ଧା, ଭକ୍ତି,

ଭେଦନାହିଁ ରୂପଭେଦ ଯେ ତାଙ୍କର

    ହରିହର ଭାବପ୍ରୀତି ।

ବୈକୁଣ୍ଠରେ ବିଷ୍ଣୁ କୈଳାସରେ ଶିବ

    ରୂପଭେଦ ନେଇଅଛ,

ଯେଉଁଠି ନିବାସ ଆହେ ହରିହର

   ସେହି ବୈକୁଣ୍ଠ, କୈଳାସ ।

ପାଞ୍ଚୋଟି 'ବ'କୁ ହିଁ ତ୍ୟାଗ କରିଅ

(ବପୁ, ବସ୍ତ୍ର, ବାସସ୍ଥାନ, ବିଦ୍ୟା, ବିଭବ )

   ବୈରାଗ୍ୟ ଭାବକୁ ଧରି,

ପ୍ରେମମୟ ହର ରୂପ ଲୁଚାଇଛ

   ଭସ୍ମଅଙ୍ଗେ ଦେହଧାରୀ ।

ଜଗନ୍ନାଥ ରୂପ ଆକର୍ଷିତ ହେଉ

  ପ୍ରତେକ ପ୍ରାଣୀଙ୍କ ଠାରେ,

ମୋର ରୂପ ଦେଖି ଭଳି କେ ନ ଯାଉ

   ଆହା ସୁନ୍ଦର ବିଚାରେ ।

ଗୁରୁବାରେ ମାଆ ଲକ୍ଷ୍ମୀସାଆନ୍ତାଣୀ

    ଶିବଙ୍କ ମନ୍ଦିରେ ରହି,

ଶିବାଳୟ ଦର୍ଶନେ ଶ୍ରୀ ସମ୍ପଦା ବୃଦ୍ଧି

     ପରମ ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇ ।

ଗୋଲକେ ମା,ଲକ୍ଷ୍ମୀ କୈଳାସେ ପାର୍ବତୀ

   ଆହେ ମୋର ମାତା,ପିତା,

ଉପାସନା ତଵ ଜାଣେନାହିଁ କିଛି

   ଭାବମୂଳ ତଵ ଶ୍ରଦ୍ଧା ।

ଶ୍ରୀଚରଣେ ଅଳି ଆହେ ବନମାଳି

    କେତେ ରୂପ ରହସ୍ୟର,

କେଉଁଠି ରୁଦ୍ର ତ, ଶାନ୍ତରୂପେ ଭଳି

    ଚେତନାକୁ ସୃଷ୍ଟିକର ।

ଭେଦଯେ ଦେଖଇ ତର୍କଯେ କରଇ

    ପତନର ଦ୍ୱାରେ ସେହି,

ସ୍ୱୟଂ ମହାପ୍ରଭୁ ଉଭୟେ ଚିନ୍ତନ୍ତି

  ନାମରେ ନାମୀଯେ ହୋଇ ।

କଳିଯୁଗେ ହରି ବ୍ରହ୍ମ ସ୍ୱରୂପରେ 

   ହୃଦୟେ ଧରିଛ ତାଙ୍କୁ,

ଶୂନ୍ୟରୁ ଆସିଲ ସ୍ଥାପନା ବ୍ରହ୍ମରେ

    କଳିଖେଳ ଗୁପ୍ତଭାବୁ ।

ହୃଦୟର ଦ୍ୱାରେ ଚେତନା ମନ୍ଦିରେ

   ନିତ୍ୟରାସ ମହାଭାବ,

ଅଜ୍ଞାନୀ ପ୍ରଣତି ଦେଉଛ ଇଚ୍ଛାରେ

   ଜାଣେନି କିଛି ମାଧବ ।

ଅଚ୍ୟୁତ ପ୍ରମାଣ ଆହେ ନାରାୟଣ

   ଠାର, ଗାରେ ଲେଖାଅଛି,

ନିଜେ ବସିଅଛ କଳ୍କୀ ସ୍ବରୁପେଣ

    ଭାବଲୀଳାକୁ ଲେଖୁଛି ।

ଚାହିଁଛ ବୋଲିତ ପ୍ରଣତି ବାଢୁଛି

   ମୂର୍ଖପ୍ରାଣ ସଦା ମୋର,

ତଵ ଅନୁଗ୍ରହ ଧ୍ୟାନରେ ଭାବୁଛି

    ଲୟ ପ୍ରତି ମୁହୂର୍ତ୍ତର ।

ଜାଣିବାର ଯିଏ ଜାଣିଛି ହେପ୍ରଭୁ

    ବିଶ୍ୱାସେ ନିଶ୍ୱାସ ତାର,

ମୁଁ 'ଅଂହ ଆଜିଏ ପୂର୍ଣ୍ଣତା ସଂସାରୁ

    ଆଖିପାଖେ ହରିହର ।

ଏହି ଗୁଢତତ୍ତ୍ୱ ଚକ୍ରତୀର୍ଥେ ଆଜି 

    କଳିବଶେ ନିରବରେ,

ଉଇଁଲାଣି ଜାଗୀ ପାହିଲାଣି ନିଶି

   ଏକଅଙ୍ଗେ ସର୍ବେସ୍ଥିରେ ।