ଆଦର୍ଶ ଜୀବନ

ପଞ୍ଚ ମହାଭୂତେ ଗଢା ଏ ଜଗତ 

  ମଣିଷ ଜୀବନ ସାର ,

ତାଙ୍କରି ଆଦର୍ଶ ନିରେଖି ଦେଖିଲେ

  ପାଇବ ଜ୍ଞାନ ଅସାର ।

ପୃଥିବୀ ଶିଖାଏ ସହନଶୀଳତା

ବକ୍ଷକୁ କରି କଠୋର ,

ଯେତେ ବିଦାରିଲେ ହୁଏ ନାହିଁ କ୍ଷତ 

  ହସୁଥାଏ ଅବିରତ ।

ଜଳ ହିଁ ଜୀବନ ଜଳ ହିଁ ବିନାସ

 ସଂରକ୍ଷଣ କଲେ ତାକୁ ,

କଣ୍ଟକିତ ପଥେ ପୁଷ୍ପ ବରଷିବ

  ସଠିକ କଲେ କର୍ମକୁ ।

ସଞ୍ଜମତା ଶିକ୍ଷା ଦିଅଇ ଅନଳ

 ସଞ୍ଜତ କର ନିଜକୁ ,

ଆଖି ପିଛୁଳାକେ ଧ୍ବଂସ ସ୍ତୁପ ପାଲଟିବ

  ବସିଭୁତ କର କ୍ରୋଧକୁ ।

ବାୟୁ ଠାରୁ ଶିଖ ବାକ୍ ସଞ୍ଜମତା

  ସୁମଧୁର ଧୀର ବାଣୀ ,

ଗତି ବୃଦ୍ଧି ହେଲେ ରଚଇ ତାଣ୍ଡବ

 ଉଚ୍ଚ ବାକ୍ୟ ଅନର୍ଥ ଜାଣି ।

ବିଶାଳ ଆକାଶ ରହିଛି ଅନାଇଁ 

ଦିନ ରାତି ଆସେ ରହି ରହି ,

ସୁଖ ଦୁଃଖ ଖରା ଛାଇ ପ୍ରାୟ ମଣ

 ଆଜି ଅଛି କାଲି ନାହିଁ ।

ନିୟନ୍ତ୍ରଣ ଯେବେ ହୋଇବେ ଇନ୍ଦ୍ରିୟ

   ଆଦର୍ଶ ହେବ ଜୀବନ ,

ମାନବ ହେଲେ ବି ମାଧବ ପରାଏ

  ସମାଜ କରିବ ବନ୍ଦନ ।