ଆଚାର୍ଯ୍ୟ ଦେବୋ ଭବ

ସୃଷ୍ଟି-ସ୍ଥିତି-ପ୍ରଳୟର ଯେ ତ୍ରିଦେବ ବ୍ରହ୍ମା-ବିଷ୍ଣୁ-ମହେଶ୍ୱର ।

ସାକ୍ଷାତ ତ୍ରିନାଥ ସ୍ୱରୂପ ଯେ ଗୁରୁ ଅଟନ୍ତି ଏ ସଂସାରର ।। 

ଗୁରୁ ତ ସର୍ବଦା ଦେବତା ସଦୃଶ ହୁଅନ୍ତି ମର୍ତ୍ତ୍ୟେ ଜନମ ।

ସଂସାର କଲ୍ୟାଣ କରିବା ନିମନ୍ତେ ପାଳନ୍ତି ତାଙ୍କ ଧରମ ।। 

ଶ୍ରୀଗୁରୁଙ୍କ ପଦ ପଙ୍କଜେ ମୁଁ ନିତ୍ୟ କରୁଥିବି ପ୍ରଣିପାତ ।

ସଦବୁଦ୍ଧି ଦେଇ ଜ୍ଞାନର ପଥକୁ କରାନ୍ତୁ ସେ ଯେ ପ୍ରଶସ୍ତ ।। 

ଏ ବିଶ୍ୱ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡେ ବହୁବିଧ ଗୁରୁ ହୋଇଥାନ୍ତି ଦୃଶ୍ୟମାନ ।

ଗୁରୁ-ସଦଗୁରୁ-ଆଦିଗୁରୁ ସହ ଜଗତଗୁରୁ ବିଭିନ୍ନ ।। 

ପରମଗୁରୁ ଓ ପରାତ୍ପରଗୁରୁ ପରମେଷ୍ଠୀ ଗୁରୁ ଆଦି ।

ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱର ହିତ ସାଧନାରେ ଗୁରୁ ଯେ ବାଟ ଦେଖାନ୍ତି ।। 

ଗୁରୁଦେବ ସ୍ୱୟଂ ମଙ୍ଗଳମୟ ଯେ ତାଙ୍କ ଵିନୁ ମୁକ୍ତି ନାହିଁ ।

ଈଶ୍ୱରପ୍ରାପ୍ତିରେ ହୁଅନ୍ତି ସହାୟ ସଦଗତିର ପଥ ସେହି ।। 

ଜୀବନଯାତ୍ରାର ସେ ମାର୍ଗଦର୍ଶକ ଅଜ୍ଞାନ ତମୋ ନାଶକ ।

ଜାଡ୍ୟାନ୍ଧର ଜ୍ଞାନାଞ୍ଜନ ଶଳାକରେ ଗୁରୁ ଦେଖାନ୍ତି ଆଲୋକ ।। 

ମାତା ପାର୍ବତୀଙ୍କୁ ଦେବ ମହାଦେବ କହିଲେ ଗୁରୁ ମହିମା 

ଭବସିନ୍ଧୁ ତରୀ ଅଟନ୍ତି ଶ୍ରୀଗୁରୁ ସେହି ଶିଷ୍ୟଙ୍କ ବାପା-ମା ।। 

ଗୁରୁ ଶଦ୍ଦ ଅଟେ ଅତି ଓଜନିଆ ସେ ନିଜେ ଅଟନ୍ତି ଭାରି ।

ଶିଷ୍ୟ ସମସ୍ୟାକୁ କରନ୍ତି ଲାଘବ ନିଜେ ଭାର ବୋହିକରି ।। 

ଦେବତା-ମାନବ-ଦାନବଙ୍କ ଗୁରୁ ଅଟନ୍ତି ଭିନ୍ନ ପ୍ରକାର ।

ଦେବତାଙ୍କ ଗୁରୁ ବୃହସ୍ପତି ସ୍ୱୟଂ ଶୁକ୍ରାଚାର୍ଯ୍ୟ ଦୈତ୍ୟଙ୍କର ।। 

ପ୍ରକାର ଭେଦରେ ଗୁରୁସମ୍ପ୍ରଦାୟ ରହିଅଛି ମାନବର ।

ଯେପରି ଶିଷ୍ୟଙ୍କୁ ସେହିପରି ଗୁରୁ ଈଶ୍ୱର କରନ୍ତି ସ୍ଥିର ।। 

ବିଦ୍ୟା ଗୁରୁ, ଶିକ୍ଷା ଗୁରୁ, ଜ୍ଞାନ ଗୁରୁ ପୁଣି ଛନ୍ତି ଦୀକ୍ଷା ଗୁରୁ ।

ମନ୍ତ୍ର-ତନ୍ତ୍ର ସହ କର୍ଣ୍ଣଗୁରୁ ପୁଣି ଅଛନ୍ତି ଯେ ଯୋଗଗୁରୁ ।। 

ଚବିଶ ପ୍ରକାର ଗୁରୁ କରିଥିଲେ ସାଧୁଶ୍ରେଷ୍ଠ ଅବଧୂତ ।

ଗୁରୁଙ୍କଠୁ ଜ୍ଞାନ କରି ଆହରଣ ହୋଇଗଲେ ପୂଜ୍ୟ ସନ୍ଥ ।। 

ଯୋଗ୍ୟଗୁରୁଙ୍କରସୁଯୋଗ୍ୟ ଶିଷ୍ୟ ଯେଥିଲେଏକଲବ୍ୟ ବୀର ।

ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ଶିକ୍ଷା ନ ପାଇ ଗୁରୁଠୁ ଦେଲେ ଅଙ୍ଗୁଷ୍ଠ ଉପହାର ।। 

ଗୁରୁଙ୍କ ପରୀକ୍ଷା ଅତୀବ କଠିନ ଥିଲା ଉପମନ୍ଯୁ ପାଇଁ ।

ଭକ୍ତି, ନିଷ୍ଠା ବଳେ ହେଲେ କୃତକାର୍ଯ୍ୟ ଧୌମ୍ୟଙ୍କ ଆଶିଷପାଇ ।। 

ଗୋବିନ୍ଦ ଚନ୍ଦ୍ର ଯେ ରାଜପୁତ୍ର ହୋଇ ଗୁରୁଙ୍କ ଶରଣ ଗଲେ ।

ମାତାଙ୍କ ଆଦେଶେ ସେବି ହାଡିପାଙ୍କୁ ଆୟୁଷ୍ମାନ ହୋଇଥିଲେ ।। 

ଗୁରୁଙ୍କୁ ସର୍ବଦା କରିବା ସ୍ମରଣ ପୂଜା କରି ତାଙ୍କ ପାଦ ।

ଗୁରୁଙ୍କ ବାକ୍ୟକୁ କଲେ ମନ୍ତ୍ରଜପ ସେ କୃପାରୁ ମୋକ୍ଷପ୍ରାପ୍ତ ।। 

ସ୍ୱୟଂ ବାସୁଦେବ ଜଗତଗୁରୁ ଯେ ସେ ପୁଣି ଜଗଦୀଶ୍ୱର ।

ସଭକ୍ତି ପ୍ରଣତି ତାଙ୍କ ଶ୍ରୀପୟରେ କରୁଅଛି ନିରନ୍ତର ।। 

ଅଦ୍ୱେତ ବାଦର ଆଦ୍ୟପ୍ରବର୍ତ୍ତକ ଆଚାର୍ଯ୍ୟ ଆଦି ଶଙ୍କର ।

ସନାତନ ଧର୍ମ ସୁରକ୍ଷା ନିମନ୍ତେ ସ୍ଥାପିଲେ ପୀଠ ଚତ୍ୱାର ।। 

ଗୁରୁ ହିଁ ପରମ ଈଶ୍ୱର ମାନନ୍ତି ଶିଖ ଧର୍ମ ପରମ୍ପରା ।

ଗୁରୁ ଗୋବିନ୍ଦ ଓ ଗୁରୁ ନାନକଙ୍କୁ ପ୍ରାର୍ଥନା କରନ୍ତି ପରା ।। 

ବିବେକାନନ୍ଦଙ୍କ ଗୁରୁଜୀ ଥିଲେ ରାମକୃଷ୍ଣ ପରମହଂସ ।

ଧର୍ମର ସୁରକ୍ଷା,ଦରିଦ୍ରଙ୍କ ସେବା ପାଇଁ ଦେଲେ ଉପଦେଶ ।। 

ଛତ୍ରପତି ଶିବାଜୀଙ୍କ ଗୁରୁ ଥିଲେ ସମରଥ ରାମଦାସ ।

ନୀତି-ଉପଦେଶ ଦେଇ ଶିବାଜୀଙ୍କୁ କରୁଥିଲେ ମନ ତୋଷ ।। 

ଉପାଧ୍ୟାୟ, ଗୁରୁ, ଆଚାର୍ଯ୍ୟ ଅଟନ୍ତି ସର୍ବେ ସମାର୍ଥବୋଧକ ।

ଅବଧାନ ଥିଲେ ଚାଟଶାଳୀରେ ବିଦ୍ୟାଳୟରେ ଯେ ଶିକ୍ଷକ ।। 

ବ୍ରହ୍ମଜ୍ଞାନୀ ଶୁକଦେବ ଗୋସ୍ୱାମୀ ଥିଲେ ବ୍ୟାସଦେବଙ୍କ ସୁତ ।

ଅଭିଶପ୍ତ ପରୀକ୍ଷିତଙ୍କୁ ଶୁଣାଇଲେ ଯେ ତତ୍ତ୍ୱ ଭାଗବତ ।। 

ଜ୍ଞାନମହାଦ୍ରୁମ ଅଟନ୍ତି ଶ୍ରୀ ଗୁରୁ ଦିଅନ୍ତି ଶୀତଳ ଛାୟା ।

ତାଙ୍କ ଶ୍ରୀ ଚରଣେ ପଶିଲେ ଶରଣ ତୁଟିଯିବ ଭବ ମାୟା ।। 

ଆର୍ଯ୍ୟାବର୍ତ୍ତର ଏ ମହତୀସଂସ୍କୃତି ପବିତ୍ର ଗୁରୁ ଶିଷ୍ୟର ।

ଯୁଗେ ଯୁଗେ ଏହା ରହିବ ଅକ୍ଷୂର୍ଣ୍ଣ ଏ ଅଟେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସ୍ୱାକ୍ଷର ।। 

ପୂଜା-ପାର୍ବଣରେ ଶ୍ରୀଗୁରୁ ଵନ୍ଦନା ଏହା ଯେ ପୂଜାର ବିଧି ।

ଗୁରୁ ଧ୍ୟାନ ବିନା ପୂଜାଦି କାର୍ଯ୍ୟର ହୋଇଥାଏ ଯେ ଅଶୁଦ୍ଧି ।। 

ଶ୍ରୀଗୁରୁଙ୍କ ସତ୍ତା ସର୍ବ ବିଦ୍ୟମାନ ଅଟନ୍ତି ସର୍ବବ୍ୟାପକ ।

ଗୁରୁ ହେଲେ ତୁଷ୍ଟ ଈଶ୍ୱର ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ଗୁରୁ ଯେ ସିଦ୍ଧିସାଧକ ।।

ବିଶ୍ୱାସ-ଶ୍ରଦ୍ଧା ଓ ଭକତି ସମ୍ମାନରେ ଗୁରୁଙ୍କ ଶ୍ରୀପଦ ଧ୍ୟାୟି ।

ଭବବନ୍ଧନରୁ ମିଳିବ ଯେ ମୁକ୍ତି ଏଥିରେ ସନ୍ଦେହ ନାହିଁ ।। 

ବେଦୋପନିଷଦରେ ଗୁରୁଜୀ ଶିଷ୍ୟଙ୍କୁ ଦେଇଥାନ୍ତି ନୀତିବାଣୀ ।

ସଂସାରେ 'ଆଚାର୍ଯ୍ୟ ଦେବୋ ଭବ'ତୁମେ ଦିଅନ୍ତି ଆଶିଷ ପୁଣି ।। 

ସତ୍ୟ-ଶିବ-ସୁନ୍ଦର ସ୍ୱରୂପ ଯେ ଅଟନ୍ତି ସ୍ୱୟଂ ଗୁରୁଦେବ ।

'ତସ୍ମୈ ଶ୍ରୀ ଗୁରବେ ନମଃ' ଭକ୍ତି-ଭାବନା ହେଉଥାଉ ତବ ।।