ସ୍ମୃତି-ବିସ୍ମୃତିର ଜୀବନ

ମନୁଷ୍ୟ ଜୀବନ ଦୁର୍ଲଭ ଜନମ

ଈଶ୍ବରଙ୍କ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସୃଷ୍ଟି

ତାଙ୍କର ଅମୃତ ସନ୍ତାନ ଭାବରେ

ଅର୍ଜିଅଛି ଯଶ ଖ୍ୟାତି ।

ବୁଦ୍ଧି-ଜ୍ଞାନ ଦ୍ବାରା ଇତର ପ୍ରାଣୀଠୁ

ବିଶ୍ବେ ହୋଇଛି ମହାନ

ତା'ପରି ଚତୁର ବିଜ୍ଞାନୀ ଆଉ କେ

ନାହିଁ ଏ ସଂସାରେ ପୁଣ ।

ଚେତନା ଶକ୍ତିରେ ସାଇତିଥାଏ ଯେ

ଅତୀତର ବହୁ ସ୍ମୃତି

ସେହି ସ୍ମୃତି ଦିନେ ମାନସପଟରେ

ଜାଗ୍ରତ କରାଏ ଇତି ।

ବାଲ୍ଯକାଳର ଯାବତୀୟ ସ୍ମୃତି

ମନପଡେ ଯୌବନରେ

ଯୁବାବୟସର ଅନେକ ଘଟଣା

ସ୍ମୃତି ହୁଏ ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ଯରେ ।

ବିଶ୍ରାମ ଅଥବା ବିଷାଦ ସମୟେ

ମନେ ପଡେ ଯେ ଅତୀତ 

ଅତୀତ ସ୍ମୃତିକୁ ରୋମନ୍ଥନ କଲେ

ଲାଗେ ମଧୁ ଅବା ତିକ୍ତ ।

ଅତୀତର ସେହି ଅଭୁଲା ସ୍ମୃତିଟି

ଆନ୍ଦୋଳିତ ହୁଏ ମନେ

ମାନସିକ ଅବସାଦଗ୍ରସ୍ତ ହୋଇ

ହନ୍ତସନ୍ତ ହୁଏ ଜୀବନେ ।

ସ୍ମୃତି ତ ନିଶ୍ଚିତ ଅଭୁଲା ରହିବ

ଏହା ଅଟେ ସୁନିଶ୍ଚିତ

ମଧୁମୟ ହେଲେ ଅତୀତର ସ୍ମୃତି

ସୁଗମ ହୁଏ ଚଲାପଥ ।

ସ୍ମୃତିର ଶାମୁକା ସାଉଁଟୁ ସାଉଁଟୁ

ମନେ ଭରିଯାଏ କୋହ

ଅଜାଣତରେ ଯେ ଝରିପଡିଥାଏ

ନୟନ ଯୁଗଳୁ ଲୁହ ।

ଜୀବନ ଧାରାକୁ ବଦଳାଇ ଦିଏ

କିଛି ସ୍ମୃତିର ପ୍ରେରଣା

ଆଉ କିଛି ସ୍ମୃତି ଘାତକ ହୋଇଣ

ଘଟାଏ ତ ଦୁର୍ଘଟଣା ।

ବହୁବ୍ଯକ୍ତି ମଧ୍ୟ ଯଶ-ଗୁଣ ଦ୍ବାରା

ହୁଅନ୍ତି ଅଲିଭା ସ୍ମୃତି

କୁତ୍ସିତ ସ୍ମୃତିରେ କିଛି ଅମଣିଷ

ଲଭିଥାନ୍ତି ଅପକୀର୍ତ୍ତି ।

ଅଭୁଲା ସ୍ମୃତିଟି ଅବିସ୍ମରଣୀୟ

ଭଲ ହେଉ ଅବା ମନ୍ଦ

ସବୁ ସ୍ମୃତି କିନ୍ତୁ ହେଉ ଜହ୍ନରାତି

ସର୍ବେ ହୁଅନ୍ତୁ ଆନନ୍ଦ ।